Η ψυχή ενός λαού δεν μεταβάλλεται με διατάγματα και νόμους. Για να περάσει κάποιος νόμους και διατάγματα, προϋπόθεση είναι να αλλοτριώσεις τον λαό από τις παραδόσεις και τον πολιτισμό του. Βασικός παράγοντας για να συμβεί αυτό αποτελεί να αλλοιώσεις την εκπαίδευσή του και να την προσαρμόσεις στην πολιτική κατεύθυνση που θέλεις προκειμένου να δημιουργήσεις τους νέους θεσμούς που επιθυμείς. Η αλλοτριωμένη συνείδηση και η αλλοιωμένη ψυχή του λαού τότε θα αποδεχθεί εύκολα οποιαδήποτε αλλαγή επιθυμεί ο ηγεμόνας. Τριαντάφυλλος Σερμέτης

Εκείνο που έχει εκπέσει σε δραματικό βαθμό τα χρόνια από τα μνημόνια και έπειτα είναι εκείνο που ονομάζουμε κοινωνική ηθική. Αυτή είναι ένα σύνολο αξιών και κανόνων που υπάρχουν στην κοινωνία. Οι αξίες αυτές διέπουν τα μέλη μιας κοινωνίας για το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται μεταξύ τους για την ευημερία τους. Η κοινωνική ηθική δεν έχει ακριβή ορισμό, καθώς διαφέρει από πολιτισμό σε πολιτισμό ανάλογα με διάφορες πεποιθήσεις, πρακτικές, παραδόσεις ή έθιμα που επικρατούν στην κοινωνία.Πρόκειται για ένα σύνολο αξιών ή συμπεριφορών που γίνονται κατανοητές και αποδεκτές από τα μέλη της κοινωνίας. Η κοινωνική ηθική είναι σημαντική γιατί παρέχει τις κατευθυντήριες γραμμές για να ζήσει η κοινωνία ειρηνικά. Βοηθά τους ανθρώπους να ζουν μαζί σε αρμονία και να αποφεύγουν τις...

Η αλήθεια είναι ότι εμείς είμαστε ο χαρταετός. Μπορούμε να πετάξουμε ψηλά μόνο αν διώξουμε εκείνα που μας κρατάνε πίσω – όπως αφήνουμε λίγο λίγο το σκοινί για να φύγει πιο ψηλά ο χαρταετός. Τι μας κρατάει κάτω; Ο φόβος μας κρατάει κάτω, η ανασφάλεια, η αλαζονεία και η αναβλητικότητα. Υπάρχει μια καταπιεσμένη δυνατότητα που ο καθένας έχει μέσα του. Ο καθένας μπορεί να κάνει περισσότερα πράγματα, όχι τόσο σε εύρος και σε μέγεθος, όσο σε σημασία που θα έχει αιώνια αξία, αφήνοντας το μικρό του αποτύπωμα σε αυτόν τον όμορφο πλανήτη. Ο άνθρωπος είναι προορισμένος να πετάει ψηλά και με ούριο τον άνεμο προς τη σωστή κατεύθυνση. Ας μην στεκόμαστε λοιπόν άπραγοι να βλέπουμε τα πράγματα απλά να συμβαίνουν, αλλά να σηκώσουμε τον χαρταετό όσο ψηλότερα γίνεται.

    Η μετριότητα είναι αυτή που ρυθμίζει τα πράγματα ανάμεσα στους αδύναμους και στους ανθρώπους του πνεύματος. Αισθάνεται για τον εαυτό της ότι αποτελεί τον εγγυητή του μέλλοντος και του φορέα της κοινωνικής δύναμης. Δεδομένου ότι οι μέτριοι δεν αναμιγνύονται και ούτε εναρμονίζονται με τους αδύναμους, που τους απεχθάνονται, αλλά ταυτόχρονα δεν εκθειάζουν ή καλύτερα θεωρούν εχθρούς τους ανθρώπους του ελεύθερου πνεύματος, αποτελούν αναγκαστικά τον θερμοστάτη της μετριότητας. Αποτέλεσμα αυτού είναι η μετριότητα να κυριαρχεί και να φαίνεται ότι αποτελεί το μεγάλο πνεύμα, το μεγάλο μυαλό και να φαντασιώνεται τον εαυτό της ως μεγαλοφυΐα. Ταυτόχρονα, γίνεται διασκεδαστική και με αυτόν τρόπο εκμαυλίζει τις συνειδήσεις. Η μετριότητα είναι αναλλοίωτα συντηρητική και "μέτρια"...

  Η ανθρώπινη ύπαρξη συνεπάγεται πολλαπλούς πόνους. Νιώθουμε πόνο σωματικό, ψυχολογικό και ηθικό. Υποφέρουμε από ασθένειες, από συμπόνια, από την απώλεια των άλλων και από την υπαρξιακή μας αγωνία εν αναμονή του θανάτου μας. Γιατί και πώς να ζούμε όταν ξέρουμε ότι θα χάσουμε άλλους και θα πεθάνουμε οι ίδιοι; Πώς μπορούμε να αντέξουμε όλα αυτά τα κακά; Το πρόβλημα του πόνου είναι σοβαρό, είναι μια δοκιμασία που κάθε άνθρωπος πρέπει να αντιμετωπίσει με τον εαυτό του. Συνήθως αποκρύπτουμε τον ανθρώπινο πόνο, ενώ τον βιώνουμε και τον αντιλαμβανόμαστε. Κατά πρώτον, ο πόνος υφίσταται στον εαυτό μας. Κατά δεύτερον, μεταδίδεται στους άλλους οι οποίοι τον νιώθουν διαφορετικά από τον πάσχοντα. Τρίτον, ο πόνος σχετίζεται πιο άμεσα με τις αποστάσεις, δηλαδή επιχειρούμε να τον...

Η προσοχή είναι αυτή η κατάσταση του νου που προετοιμάζει κάποιον να λάβει εντυπώσεις. Ανάλογα με τον βαθμό προσοχής τα αντικείμενα δημιουργούν μια ισχυρή ή αδύναμη εντύπωση. Όσο πιο ισχυρή είναι η εντύπωση τόσο το αντικείμενο δυναμώνει στη συνείδηση. Η προσοχή είναι απαραίτητη ακόμη και στην απλή πράξη της όρασης. Έτσι, επιτυγχάνεται η μέγιστη γνώση του αντικειμένου που θα μορφοποιήσει τον άνθρωπο. Δίχως την προσοχή η γνώση παραμένει απλή γνώση χωρίς συνείδηση. Όταν κάποιος θέλει να μη γνωρίζεις αποπειράται να διασπάσει την προσοχή. Τούτο επιτυγχάνεται κυρίως με δύο τρόπους: Πρώτον με καταιγισμό πληροφοριών και δεύτερον με ταχύτατες εικόνες. Τριαντάφυλλος Σερμέτης

Παραδινόμαστε σταδιακά σε ένα σύμπαν της υπερπραγματικότητας στην οποία η ψυχαγωγία, η ψηφιακή τεχνολογία και η επικοινωνία παρέχουν εμπειρίες πιο έντονες από τις σκηνές της συνηθισμένης καθημερινότητας, καθώς και από τους κώδικες και τα μοντέλα που δομούν την καθημερινή ζωή. Το βασίλειο του υπερπραγματικού (π.χ. προσομοιώσεις της πραγματικότητας από ψηφιακά μέσα, εμπορικά κέντρα και καταναλωτικές φαντασιώσεις, τηλεοπτικά αθλήματα, παιχνίδια εικονικής πραγματικότητας, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κ.λπ.) γίνονται περισσότερο πραγματικά από το πραγματικό, με συνέπεια οι εικόνες και οι κώδικες του υπερπραγματικού να έρχονται να ελέγξουν τη σκέψη και τη συμπεριφορά. Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι να ζούμε σε έναν μη γραμμικό κόσμο όπου είναι αδύνατο να χαραχθούν...

Όταν στοχαζόμαστε για τον ανθρώπινο πόνο, αναδύονται στην επιφάνεια τάσεις συμπόνοιας. Όταν, όμως, χρειάζεται να εκφέρουμε τις απόψεις μας, για την πολιτική και τη θρησκεία, τότε εκφράζονται διαφωνίες και εμπλεκόμαστε σε διαμάχες. Θυμάμαι πριν από πολλά χρόνια τη δεκαετία του 1980 είχα δει μια ταινία (δεν θυμάμαι το όνομά της), η οποία απεικόνιζε τον ρωσικό λαό με έναν φυσικό τρόπο. Έδειχνε τις Ρωσίδες με τα μωρά τους και τους Ρώσους μπαμπάδες να παίρνουν τα παιδιά τους και να πηγαίνουν για πικνίκ. Εκείνη την εποχή, το να παρουσιάζονται οι Ρώσοι κατ’ αυτόν τον τρόπο, ήταν κάτι ασυνήθιστο, διότι το μεγαλύτερο μέρος της δυτικής προπαγάνδας τους παρουσίαζε σαν τέρατα ή σαν σκληρούς και κακούς ανθρώπους, έτσι που ποτέ δεν θα μπορούσε να τους θεωρήσει κανείς ως...

Ο Μουσολίνι πίστευε ότι η δημοκρατία ήταν ένα αποτυχημένο σύστημα. Πίστευε ότι η ελευθερία της έκφρασης και η ελευθερία των κομμάτων ήταν απάτη και ότι ο φασισμός θα οργάνωνε ανθρώπους κάτω από μια αυταρχική κρατική εξουσία. Η ιδέα είναι ότι ο άνθρωπος θα είναι πιο ελεύθερος γιατί δεν θα έχει ταξική συνείδηση, κάτι που ασφαλώς βολεύει την ελίτ. Απλώς ο πολίτης θα πρέπει να λατρεύει το έθνος ως το καλύτερο από όλα. Το συμπέρασμα αυτής της πεποίθησης είναι η ιδέα ότι ο,τιδήποτε μπορεί να εμποδίσει τη διαφορετική άποψη περί έθνους θα πρέπει να εξαφανίζεται με βίαιο τρόπο. Στην πραγματικότητα, η βία θεωρήθηκε ότι ήταν ωφέλιμη για την κοινωνία. Η «κοινωνία» δεν ήταν μια ακαθόριστη ιδέα για τους fasci. Μάλλον, ο Μουσολίνι και όσοι ήρθαν μετά από αυτόν είχαν πολύ...

  Αισθητά λείπει το μεγαλείο και για αυτόν τον λόγο δεν μπορούμε να είμαστε δημιουργικοί. Αναλωνόμαστε σε αρνητισμούς, υστερικές κραυγές, ψεύτικους λόγους. Τα κοινωνικά δίκτυα φανερώνουν τις νευρώσεις μας και αποτελούν το μέσο για να ξεθυμάνει η οργή και το στερητικό απωθημένο. Όλα αυτά πολύ απέχουν από το μεγαλείο της θετικής δημιουργίας. Ειλικρινά απορώ πώς μέσα σε τέτοια ατομικά και κοινωνικά συντρίμμια αποζητούμε να βρούμε το υπέροχο, το υψηλό, τους ήρωες μέσα στην ελληνική κοινωνία; Μάλλον σκιρτήματα ζωής θα είναι. Ένα θραύσμα η σημερινή Ελλάδα, στραπατσαρισμένη, ανελλήνιστη, πτωχοδρομική, είναι αδύνατον να γεννήσει ήρωες πραγματικούς. Ελλείψει ηρώων ονομάζει ήρωες μόνο εκείνους που πράττουν αυτονόητες πράξεις ήθους. Αδυνατεί να παράξει πρωτότυπες και σοβαρές...

Διαίρει και βασίλευε (από το Λατινικό divide et impera) είναι εκείνη η στρατηγική τεχνική που διατηρεί κάποιος την εξουσία διασπώντας σε μεμονωμένα κομμάτια εκείνους που έχουν μεγαλύτερη ισχύ. Η χρήση αυτής της τεχνικής αποσκοπεί στην ενδυνάμωση του κυρίαρχου, προκειμένου να ελέγξει μεγάλους πληθυσμούς ή ομάδες διαφορετικών συμφερόντων, οι οποίες αν παραμείνουν συλλογικές και ενωμένες θα αντιταχθούν στον κανόνα του κυρίαρχου. Ο Machiavelli ισχυρίζεται ότι ένας καπετάνιος θα πρέπει να προσπαθεί με κάθε πρόσφορο μέσο να διαιρέσει τις δυνάμεις του εχθρού. Εκείνος που κυβερνά έχει ως εχθρό του τον λαό του. Ο ενωμένος λαός είναι βέβαιο ότι τον κυβερνήτη εύκολα θα τον ρίξει. Η λύση για να γλυτώσει ο κυρίαρχος, κατά τον Machiavelli, είναι να σπείρει τη διχόνοια στον λαό. Χαρακτηριστικά...

Τα τελευταία χρόνια,  εξαιτίας των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτισμικών βίαιων αλλαγών και την επισφάλεια και τον φόβο που αυτές προκαλούν, αυξάνεται η συναισθηματική ευαλωτότητα των ανθρώπων. Αυτό το γεγονός έχει ως συνέπεια να πληθύνουν οι άνθρωποι,που βασική τους ασχολία είναι να "βοηθήσουν" τους ανθρώπους αυτούς. Η "ψυχολογία" έγινε κυρίαρχο επάγγελμα από ανθρώπους που δεν έχουν καν σπουδάσει ψυχολογία, αλλά με μερικά σεμινάρια ή ,"μεταπτυχιακά" δηλώνουν ψυχολόγοι. Πέρα από το προφανές, ό,τι δηλαδή υπάρχει οικονομικό κέρδος από την εκμετάλλευση της αδυναμίας κάποιων συνανθρώπων μας, ο κύριος λόγος της "βοήθειας" των "ψυχολόγων" παντός είδους, πιστεύω ακράδαντα οφείλεται στις δικές τους αδυναμίες. Να κυριαρχήσουν δηλαδή και να εξουσιάσουν άλλους ανθρώπους...

Όταν το Εγώ δεν γίνεται ο εαυτός του, δεν είναι ο εαυτός του.Αλλά το να μην είναι ο εαυτός του ισοδυναμεί με την απελπιστική τάση να θέλει κυριαρχήσει στα άλλα Εγώ. Πολλές φορές και με την θυματοποίηση. Αυτός είναι ο πιο ύπουλος τρόπος εξουσιαστικής επιβολής στους άλλους ανθρώπους. Τριαντάφυλλος Σερμέτης

Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησής μου και επειδή πολλοί φίλοι με ρωτούν για την τελευταία φράση ότι «ο έρωτας είναι επικίνδυνος», ως μια φράση διφορούμενη και παράδοξη, οφείλω να τη διευκρινίσω. Όταν σε μια κοινωνία προωθείται ασύστολα ό,τι είναι ανέραστο, είτε με την υπερπροβολή της σεξουαλικότητας είτε με την ενοχοποίηση της γενετήσιας ορμής, τούτο ποτέ δε γίνεται χωρίς συγκεκριμένο στόχο. Γιατί άραγε, θα αναρωτηθεί κάποιος. Για τον απλούστατο λόγο ότι ο έρωτας αληθεύει τις σχέσεις και ελευθερώνει, δημιουργώντας συναισθήματα (επ)ανάστασης. Η πανδημία, τον τελευταίο χρόνο, με την απαγόρευση της αφής, έχοντας ως συνέπεια και την «απαγόρευση» της όσφρησης και της γεύσης, όχι απλά δημιουργεί ανέραστους ανθρώπους, αλλά απανθρωποποιεί στον μέγιστο βαθμό, με...

Σε φοβικούς καιρούς εξαιτίας απειλών, πραγματικών ή φανταστικών, οι άνθρωποι αναδιπλώνονται με συνέπεια να χάνουν τον ερωτισμό τους. Ο έλεγχος του ερωτισμού αποτελεί το κομβικό σημείο υποταγής σε ολοκληρωτικά καθεστώτα. Τριαντάφυλλος Σερμέτης

Πετάξτε αυτά τα περίπλοκα βιβλία (θολοκουλτουριάρικα sic), τα λογιστικά βιβλία μόνο διαβάστε. Μην είστε περήφανοι, έντιμοι, αξιοπρεπείς και ευγενείς. Ούτε πνευματώδεις και άνετοι με την ομορφιά, κινδυνεύετε να φανείτε αλαζονικοί. Μειώστε τα πάθη σας, είναι τρομακτικά. Πάνω από όλα να μείνετε απαθείς, να γίνετε κυνικοί, σκληροί και απάνθρωποι. Αυτό το διαπεραστικό βλέμμα που έχετε,  ανησυχεί τους γύρω σας. Χαλαρώστε τους μύες του προσώπου σας, σκεφτείτε πιο χαλαρά και επιφανειακά,  μειώστε λίγο την αυτοεκτίμησή σας και την αυτοπεποίθησή σας,  πρέπει να είμαστε σε θέση να σας εξουσιάσουμε. Οι καιροί έχουν αλλάξει. Η επίθεση έχει ξεκινήσει και έχει επιτύχει. Οι μετριοκράτες, εδώ και πολλά πολλά χρόνια, έχουμε πάρει την εξουσία σε όλα τα μέτωπα: σχολεία, πανεπιστήμια,...

Τί θα συνέβαινε άραγε και πως θα αισθανόμασταν αν κάποια μέρα ή νύχτα ένας δαίμονας εισχωρούσε στη μοναξιά μας και μας έλεγε: "Αυτή τη ζωή, όπως τη ζείτε τώρα και την έχετε ζήσει, θα πρέπει να τη ζήσετε ξανά και ξανά, αμέτρητες φορές. Δεν θα υπάρχει τίποτα καινούργιο σε αυτή την επανάληψη, αλλά κάθε πόνος, κάθε χαρά, κάθε σκέψη, κάθε στεναγμός και ο,τιδήποτε ανείπωτο μικρό ή μεγάλο στη ζωή σας θα επιστρέφει σε σας, όλα πάντα με την ίδια διαδοχή και την ίδια ακολουθία - ακόμη και μια αράχνη και το φως του φεγγαριού ανάμεσα στα δέντρα, ακόμα και οι ίδιες ακριβώς στιγμές των εσωτερικών σκέψεων. Η αιώνια κλεψύδρα της ύπαρξης θα επιστρέφει ξανά και ξανά, και εσείς μαζί της, σαν ένας κόκος σκόνης!" Τριαντάφυλλος Σερμέτης

Κοινωνική κατάρρευση, ιστορικά μιλώντας, επέρχεται όταν συντρέχουν διάφορες αλλά συγκεκριμένες αιτίες, που ανάγονται σε αιτιολογικούς παράγοντες, όπως σε έντονη περιβαντολλοντική αλλαγή, σε πανδημίες, σε αποσύνθεση της κοινωνικής συνοχής, σε αύξηση κοινωνικών-οικονομικών ανισοτήτων, σε μείωση της μορφωτικής και γνωστικής (Παιδεία) διάστασης των ανθρώπων. Τα χαρακτηριστικά μιας κοινωνικής κατάρρευσης μπορεί εύκολα να τα διακρίνει κανείς, παρατηρώντας τον βαθμό απώλειας της πολιτιστικής ταυτότητας ενός έθνους-κράτους, την άνοδο της μετριοκρατίας σε ηγετικές θέσεις (σε όλους τους τομείς και όχι μόνο της πολιτικής) και την γεωμετρική άνοδο της βίας σε όλα τα επίπεδα. Η καταρρέουσα κοινωνία είναι καταδικασμένη να επιστρέψει σε πρωτόγονες καταστάσεις ή ακόμα και να πάψει...

Αν δεχθούμε την επιστήμη της φυσικής, που πολύ σωστά ισχυρίζεται ότι χρόνος δεν υφίσταται δίχως χώρο, τότε η ψηφιακή επανάσταση τείνει να αφανίσει τον χρόνο. Διότι εφόσον στον ψηφιακό κόσμο ο χώρος σμικρύνεται, τότε και ο χρόνος υφίσταται την ανάλογη μεταβολή. Τούτο σημαίνει ότι όσο ο άνθρωπος ψηφιοποιείται και ενώνεται ο νους του και το σώμα του με την ψηφιακή τεχνολογία, δηλαδή μετανθρωπίζεται, τόσο βιώνει τη ζωή του μέσα σε ένα πλαίσιο αχρονίας ή εκτός χρόνου. Εφόσον ως χρόνος λογίζεται, κατά κύριο λόγο, το παρόν, εκεί δηλαδή που συναντάται το παρελθόν με το μέλλον, τότε ο άνθρωπος παύει να ζει στην πραγματικότητα, κατά πρώτο λόγο, και, κατά δεύτερον, δεν μπορεί να δει το μέλλον του και τέλος αποκόπτεται από το ίδιο του το παρελθόν. Αυτό αν αρχίσει να συμβαίνει,...

Η επόμενη πανδημία θα είναι η συναισθηματική εξάντληση,που θα προέλθει από την ηθική κόπωση της σημερινής πανδημίας. Η ηθική κόπωση προκαλείται από την ανασφάλεια,τον φόβο, αλλά και τις καθημερινές λειτουργίες μικρών πραγμάτων για τις οποίες δεν γνωρίζουμε επακριβώς με ποιο τρόπο να πράξουμε εξαιτίας αυτών των αλλαγών. Καθημερινές δουλειές που τις κάναμε μέχρι τώρα μηχανικά, πλέον χρειάζεται να σκεφτούμε για να τις διεκπεραιώσουμε, όπως π.χ. να πάμε στο σούπερ μάρκετ να ψωνίσουμε. Επιπλέον, η οικονομική ανασφάλεια η δική μας ή των δικών μας ή των αγαπημένων μας ανθρώπων, αλλά και  η γενικότερη κατήφεια που επικρατεί, προκαλούν ηθική κόπωση που καταλήγει σε θλίψη, απογοήτευση και απελπισία. Έχω τη βαθιά πεποίθηση ότι είναι η ώρα να αναθεωρήσει κανείς, μέσω της...

Ο φθόνος είναι η τάση να εστιάζει κάποιος στην ευημερία και στην πρόοδο των άλλων, έχοντας μια διαρκή αγωνία για τη δική του προσπάθεια για πρόοδο. Είναι η δυσθυμία το να βλέπει κανείς να επισκιάζεται από κάποιον άλλον. Διότι το μοντέλο που χρησιμοποιεί αυτός ο δυστυχής άνθρωπος για να δει πόσο καλά είναι, δεν είναι η εγγενής αξία της δικής του ευημερίας, αλλά η διαρκής σύγκρισή του με την ευημερία των άλλων.Ο φθόνος είναι ο οδυνηρός πόνος στην ευημερία και στην πρόοδο των άλλων. Τριαντάφυλλος Σερμέτης

Όταν ανοίξουμε την τηλεόραση ή περιπλανηθούμε στο διαδίκτυο, βλέπουμε θανάτους, καταστροφές, σφαγές. Αυτήν την εποχή βλέπουμε την τρομολαγνεία αλλά και εικόνες πόνου που προέχονται από την πανδημία. Οι κυβερνήσεις ξοδεύουν σε όπλα και σε ατομικούς, ηλεκτρονικούς και άλλους εξοπλισμούς ποσά, που, αν χρησιμοποιούνταν λόγου χάρη στον αντικαρκινικό πόλεμο ή για την εξάλειψη της πείνας, θα απάλυναν πολλές οδύνες της ανθρωπότητας. Γιατί υπάρχει ο πόνος; Αυτός είναι ένας κόσμος που έχει χάσει το νόημα της ομορφιάς, την ορθή αναλογία του, την πνευματικότητα του και, βέβαια, συνέπεια είναι να υπάρχει πόνος. Και αυτή η μεγάλη ποσότητα πόνου και οδύνης δεν προέρχεται από άλλη πηγή παρά από το γεγονός ότι οι άνθρωποι, εξαιτίας εγγενών συμπλεγμάτων τους (φόβος, επισφάλεια, τάση...

Η πανδημία έχει διαταράξει τη ζωή των ανθρώπων, έχει προκαλέσει ένα σοκ στην ψυχική υγεία και έχει αφήσει ένα βαθύ ίχνος φόβου, άγχους, αγωνίας, ενοχής, αβεβαιότητας, κατάθλιψης, θλίψης και πένθους, που έχει διαχυθεί στο σύνολο της κοινωνίας. Και αυτό παρατείνεται με μια διαρκή κατάσταση, της οποίας το τέλος δεν φαίνεται.Η φυσική απομόνωση, ο φόβος, η οικονομική απώλεια, ακόμα και η παραπληροφόρηση, έχουν εξαπλώσει την ψυχολογική δυσφορία στον πληθυσμό. Ο σπόρος αυτός των αρνητικών συναισθημάτων, που φυτεύτηκε τον τελευταίο χρόνο, θα φανεί τα επόμενα χρόνια στις κοινωνικές συμπεριφορές. Ειδικότερα, η φυσική αντίδραση από τη νέα γενιά, που μεγαλώνει σε ένα τόσο καταπιεστικό περιβάλλον, θα είναι ίσως απρόβλεπτη, αλλά διόλου παράξενη. Τριαντάφυλλος Σερμέτης

Τον αδύναμο και τον φοβισμένο άνθρωπο τον διακρίνει κανείς εύκολα από τον φανατισμό του, την εμμονή και τον δογματισμό του σε μια ιδέα και τη διαρκή αναζήτηση εχθρών γύρω από αυτή την ιδέα του. Αυτή η τυφλότητα του νου προσελκύει τον κάθε εξουσιαστή, διότι αυτός ο άνθρωπος είναι εύκολα διαχειρίσιμος. Την εποχή αυτή ζούμε την άνοδο αυτού του φαινομένου. Τριαντάφυλλος Σερμέτης

Αυτό που μας κάνει ανθρώπους είναι η πραγματική ζωή που καταλαμβάνει πραγματικό χώρο και χρόνο. Η ζωντανή γλώσσα είναι ο φορέας των ιδανικών και των ουτοπιών. Δίχως αυτά θα έχουμε το τέλος του ανθρώπου. Και για αυτό απορρίπτω τις φιλοδοξίες όσων υποστηρίζουν ότι ο ψηφιακός κόσμος είναι αναπόφευκτος και ότι οδηγούμαστε ταχύτατα στον ψηφιακό άνθρωπο ή μετάνθρωπο που θα έχει συμβολική ή δυαδική γλώσσα. Διότι απλά δεν θα υπάρχει άνθρωπος, ως ζώσα ψυχή, για να μπορέσει να υπάρξει ψηφιακός άνθρωπος.Δεν υφίσταται ζήτημα δαιμονοποίησης της ψηφιακής κουλτούρας, αλλά αν θέλουμε να σταματήσουμε να παίζουμε τους μαθητευόμενους μάγους, πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά, από εδώ και πέρα με την επιτάχυνση της τεχνολογίας λόγω covid, τις ψηφιακές χρήσεις, αν δεν θέλουμε το τέλος του...

Ο μηδενιστής δεν πιστεύει στις αξίες: στην ισότητα, στη δικαιοσύνη, στην ελευθερία, στη φιλία, στην αγάπη.Πιστεύει ότι δεν θα αλλάξει τίποτα και για αυτό όλους και όλα τα χρησιμοποιεί με ιδιοτελή κριτήρια για να δυναμώσει το Εγώ του. Αυτή είναι η δυστυχία του!....Ο επαναστατημένος άνθρωπος ενεργοποιεί τη θέληση για δύναμη καταφάσκοντας στη ζωή, σπάζοντας τα δεσμά του κατακερματισμένου εαυτού του και εξυψώνεται μέσα από πέπλα του σκότους και του ψεύδους στην Αλήθεια, που είναι ο αυθεντικός εαυτός του. Η μοναδική, εν τέλει, Επανάσταση είναι η Επανάσταση εναντίον του μηδενισμένου εαυτού του. Τριαντάφυλλος Σερμέτης

Σε ταραχώδεις εποχές, όπως είναι αυτή που διανύουμε, οι άνθρωποι έχουν την τάση να ανακαλύπτουν εχθρούς και αν δεν υπάρχουν να τους κατασκευάζουν (το ίδιο ακριβώς κάνουν και τα κράτη, κατασκευάζοντας εχθρούς όταν έχουν προβλήματα εσωτερικά, προκειμένου να κρατήσουν ήσυχους τους λαούς τους) . Τούτο κατά κανόνα συμβαίνει όταν υπάρχουν γεγονότα που δεν μπορούν οι ίδιοι να τα διαχειριστούν, έχοντας "κακή πίστη" (μη εμπιστοσύνη στον εαυτό τους). Με αυτόν τον τρόπο οι κοινωνίες διχάζονται και το κοινωνικό μίσος γίνεται κανόνας. Αποτέλεσμα αυτών είναι οι κοινωνίες να ακολουθούν καθοδική πορεία και να αναδιπλώνονται σε προγενέστερες πολιτιστικές μορφές ζωής. Στην πραγματικότητα το μίσος και η έχθρα εναντίον των άλλων στρέφεται στον ίδιο μας τον εαυτό. Τριαντάφυλλος Σερμέτης

Όταν γύρω σου "βλέπεις" παντού εχθρούς που σε επιβουλεύονται, τότε πράγματι υφίστανται εχθροί, γιατί πρώτος από όλους εσύ τους συμπεριφέρεσαι εχθρικά. Είναι περίπου ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Ή διαφορετικά το κακό που δείχνεις συνεχώς δεν είναι τίποτα άλλο παρά εσύ ο ίδιος. Τριαντάφυλλος Σερμέτης

Ο άνθρωπος από τη φύση του αγαπάει τα όμορφα πράγματα. Αλλά ο δυτικός πολιτισμός μας τα τελευταία τουλάχιστον 30 χρόνια δεν συνδέεται πνευματικά, συναισθηματικά και σωματικά με την ομορφιά. Ζούμε σε μια μετα-ανθρωπιστική εποχή, όπου μόνο εκείνο που μπορεί να μετρηθεί έχει σημασία. Αυτή η μετα-ανθρωπιστική εποχή μας στερεί την ομορφιά και το νόημα του κόσμου. Έχουμε γυρίσει την πλάτη μας σε μια ζωή στην οποία τα όμορφα, τα αληθινά και τα καλά ήταν πάντα βαθιά συνδεδεμένα μεταξύ τους.Η ομορφιά ενθαρρύνει την πνευματικότητα. Εμβιώνοντας το όμορφο ανοίγει η ψυχή μας, μεταμορφώνεται προς το καλύτερο η εμπειρία μας και μας κάνει να κατανοήσουμε καλύτερα τον κόσμο που μας περιβάλλει. Ωστόσο φαίνεται ότι δεν θέλουμε εύκολα να αποδεχθούμε την ομορφιά που θα μας οδηγήσει...

Το να επιχειρεί κανείς να διευθετήσει τις εμμονές του και τις προκαταλήψεις του, τούτο διόλου δεν σημαίνει ότι απαιτεί πνευματικότητα, απλά διευθετεί τον χώρο της αγνωσίας του με τη λογική. Μια εκλογίκευση παράδοξα παράλογη τις περισσότερες φορές. Τούτο συμβαίνει και σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο πολύ συχνά. Τριαντάφυλλος Σερμέτης

Όσο οδηγούμαστε σε κοινωνίες που τα μέλη αυτών απομακρύνονται μεταξύ τους τόσο η υπαρξιακή ανεπάρκεια μεγεθύνεται. Αυτό το γεγονός έχει ως αποτέλεσμα το να επιδεικνύεται έντονα η αίσθηση υπεροχής προς τους άλλους, προκειμένου να αποκρυβεί το υπαρξιακό δράμα της απόλυτης μοναξιάς. Τριαντάφυλλος Σερμέτης

Χωρίς τον αφανισμό του ρατσισμού, ο αέρας θα συνεχίσει να λείπει. Ούτε η πανδημία ούτε η κλιματική κρίση μπορούν να ξεπεραστούν. Το να μιλάμε για μια νέα αντίληψη του πολιτισμού μετά την πανδημία σημαίνει ότι κάθε εξουσία αφαιρεί αμέσως το γόνατο από το λαιμό του κάθε εξουσιαζόμενου για να μπορεί να αναπνεύσει, πράγμα που σημαίνει ότι μοιραζόμαστε όλοι τους χώρους εξίσου σε όλες τις περιοχές. Το παράδοξο είναι ότι αυτό που προκαλεί ο κορωνοϊός είναι ασφυξία από έλλειψη αέρα στα πνευμόνια. Ο ρατσισμός είναι μια θανατηφόρα ασθένεια και χρειάζεται να βρεθεί άμεσα το αντίδοτο. Τριαντάφυλλος Σερμέτης

Θα ξεπεράσουμε αυτήν την πανδημία. Δεν γνωρίζουμε ακόμη εάν ή πότε θα υπάρξουν εμβόλια, επομένως δεν ξέρουμε πώς θα είναι τα επόμενα χρόνια. Δεν ξέρουμε πόσο προσεκτικοί θα πρέπει να είμαστε. Το επίπεδο προσοχής θα καθορίσει τα πάντα.Είναι πιθανό ότι σε λίγα χρόνια θα προσποιούμαστε ότι αυτό δεν συνέβη ποτέ. Θα θυμόμαστε εκείνους που χάσαμε, αλλά θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα το συντομότερο δυνατόν, με τον ίδιο τρόπο, όπως μετά την πανδημία του 1918.Ένα άτομο περνά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του αρνούμενο να δεχτεί τη θνητότητά του και μια κοινωνία ζει το μεγαλύτερο μέρος της άρνησης να αποδεχθεί την ευθύνη ότι πρέπει να επιβιώσει. Η άρνηση του θανάτου δημιουργεί ένα χώρο για να αναπτυχθεί και να ζήσει ένα άτομο, αλλά είναι και ένας επικίνδυνος μηχανισμός για...

Αυτό που παρατηρώ, χαρτογραφώντας συμπεριφορές, είναι ότι υπάρχουν ανησυχητικά σημάδια που άπτονται του γεγονότος ότι οι πολίτες ανησυχούν περισσότερο για την οικονομική κρίση παρά για την κρίση υγείας - αλλά σπανιότερα μιλούν για ελευθερίες. Τώρα μπαίνουμε στα πρώτα βήματα της μακράς διαδικασίας επιστροφής στην κοινωνική ζωή (αυτό που βασίζεται στην πραγματική επαφή ανθρώπων με όλα τα συμπαρομαρτούντα που ποτέ δεν θα φανούν στην επικοινωνία της οθόνης) που πρέπει να είναι η συγκράτηση του υπερβολικού φόβου που θα εκτρέψει την κοινωνία σε επικίνδυνες ατραπούς.Χρειάζεται προσοχή στα δικαιώματα: είναι γνωστό πότε χάνονται αλλά ποτέ πότε θα ανακτηθούν. Και ο πειρασμός του φόβου είναι μεγάλος στην πολιτική, διότι ανοίγει την όρεξη για αρκετούς κυβερνήτες που ρέπουν...

Οι έρημοι δρόμοι θα γεμίσουν ξανά και θα αφήσουμε με ανακούφιση τα φωτισμένα σπίτια μας από το φως των οθονών που αναβοσβήνουν . Αλλά ο κόσμος θα είναι διαφορετικός από το πώς ήταν μέχρι τώρα και που θεωρούσαμε ότι ήταν φυσιολογικός. Αυτή δεν είναι μια προσωρινή ανισορροπία που σύντομα θα επέλθει η σταθερότητα. Η κρίση αποτελεί μια καμπή στην ιστορία.Η εποχή της ακμής της παγκοσμιοποίησης έχει λήξει. Ένα οικονομικό σύστημα βασισμένο στην παγκόσμια παραγωγή και τις πολυεθνικές θα μετασχηματιστεί, καθώς ένας τρόπος ζωής που βασίζεται στην αδιάκοπη κινητικότητα θα περιοριστεί. Η ζωή μας θα είναι πιο σωματικά περιορισμένη και πιο εικονική από πριν. Δημιουργείται ένας πιο κατακερματισμένος κόσμος, ο οποίος, κατά κάποιο τρόπο, μπορεί να είναι πιο ανθεκτικός. Τριαντάφυλλος...

Ζούμε μέρες που φαίνεται ότι όλα ανακατευθύνονται σε ένα εικονικό σύμπαν στο οποίο απαγορεύεται το άγγιγμα, το φιλί ή το ότι δεν πρέπει να πλησιάζουμε ο ένας τον άλλον λιγότερο από ένα μέτρο. Οι συναντήσεις είναι εικονικές, η τεχνολογία θριαμβεύει και η ζωή παραμένει δίχως συναντήσεις. Το δικαίωμα του αγγίγματος έχει πεθάνει. Όλοι μας θα θέλαμε να αγκαλιάσουμε, να μολύνουμε τους εαυτούς μας από στοργή και επικοινωνία σε αυτόν τον ατελή κόσμο. Είναι εξαίρεση αυτό που ζει η ανθρωπότητα ή η κανονικότητα του μέλλοντος μετανθρώπου; Τριαντάφυλλος Σερμέτης

Με βάση τον αρτηριοσκληρωτικό ευρωπαϊκό μηδενισμό που υφίσταται, ειδικότερα στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής ένωσης, το ηθικό δίλημμα που προβάλλει με επείγοντα τρόπο είναι αν η κρίση του Covid-19 προκαλέσει τους επόμενους μήνες περισσότερα θύματα από οικονομικής, κοινωνικής και ψυχολογικής άποψης από ό,τι ο ίδιος ο ιός. Είναι πιο απαραίτητο από ποτέ, πέρα από αφορισμούς, να γίνει μια συζήτηση για την επερχόμενη ξηρασία(εξαθλίωση) των πληττόμενων κοινωνιών. Το μέλλον είναι σκοτεινό. Τριαντάφυλλος Σερμέτης

Με τη σιωπή του νου έχεις τη δυνατότητα να νοείς και να κατανοείς. Όταν φλυαρούν οι σκέψεις ούτε νοείς ούτε κατανοείς. Και όταν φλυαρείς με λόγια ούτε σκέφτεσαι. Τριαντάφυλλος Σερμέτης

Πόσο φαντασιόπληκτοι, εμμονικοί και συνωμοσιολόγοι μπορούν να γίνουν οι άνθρωποι, όταν συμβαίνει ένα γεγονός που υπερβαίνει τη νοημοσύνη τους, είναι πραγματικά εκπληκτικό. Τριαντάφυλλος Σερμέτης