Θα έρθει ίσως μια εποχή που οι ψυχές θα αναγνωρίζουν η μία την άλλη δίχως τη διαμεσολάβηση της ύλης, δίχως τις αισθήσεις μας. Κάθε μέρα γίνομαι όλο και πιο βέβαιος ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι αναζητούν να φέρουν την ψυχή τους στην ορατότητα της ύπαρξής τους. Στις καθημερινές πράξεις τους συμμετέχει αυτή ολοένα και πιο πολύ. Αντίθετα από αυτό που προβλέπουν οι πολλοί για έναν κόσμο μετανθρωπιστικό, οδεύουμε σε μια εποχή πνευματική. Υπάρχουν περίοδοι στην ανθρώπινη ιστορία που ανεξήγητα, υπακούοντας σε άγνωστους νόμους, επανέρχεται η ψυχή στην ύπαρξη με απροσδόκητους και ποικίλους τρόπους. Στις περιόδους αυτές οι άνθρωποι βρίσκονται πιο κοντά στον εαυτό τους, στα αδέλφια τους και στους δικούς τους ανθρώπους. Κατανοούν πιο βαθιά το παιδί, τον κατατρεγμένο, τον βασανισμένο.

Η εποχή δεν το δεικνύει αυτό το γεγονός, καθώς η τέχνη και τα γράμματα βρίσκονται σε παρακμή και μόνο ως καταναλωτικό προϊόν πωλούνται, όπως τα ζαρζαβατικά. Παρόλα αυτά, πλάι σε αυτά υπάρχουν ίχνη μιας άλλης ζωής σιωπηλής που κραυγάζει και αναδύεται με έναν τρόπο που φαίνεται ανεξήγητος.

Τριαντάφυλλος Σερμέτης