Αν δεχθούμε την επιστήμη της φυσικής, που πολύ σωστά ισχυρίζεται ότι χρόνος δεν υφίσταται δίχως χώρο, τότε η ψηφιακή επανάσταση τείνει να αφανίσει τον χρόνο. Διότι εφόσον στον ψηφιακό κόσμο ο χώρος σμικρύνεται, τότε και ο χρόνος υφίσταται την ανάλογη μεταβολή. Τούτο σημαίνει ότι όσο ο άνθρωπος ψηφιοποιείται και ενώνεται ο νους του και το σώμα του με την ψηφιακή τεχνολογία, δηλαδή μετανθρωπίζεται, τόσο βιώνει τη ζωή του μέσα σε ένα πλαίσιο αχρονίας ή εκτός χρόνου. Εφόσον ως χρόνος λογίζεται, κατά κύριο λόγο, το παρόν, εκεί δηλαδή που συναντάται το παρελθόν με το μέλλον, τότε ο άνθρωπος παύει να ζει στην πραγματικότητα, κατά πρώτο λόγο, και, κατά δεύτερον, δεν μπορεί να δει το μέλλον του και τέλος αποκόπτεται από το ίδιο του το παρελθόν.

Αυτό αν αρχίσει να συμβαίνει, τότε πράγματι δεν θα υπάρχει μόνο το τέλος της ιστορίας, όπως έχει ήδη ειπωθεί, αλλά και της ανθρώπινης ιστορίας σε επίπεδο προσωπικό.

Τριαντάφυλλος Σερμέτης