Άρθρα

Details

Written by Super User

Category: Άρθρα

Published: 03 March 2017

Hits: 1620

Τις μέρες αυτές δόθηκε στη δημοσιότητα το σχέδιο του προεδρικού διατάγματος για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Αποδεικνύεται περίτρανα αυτό που περίμενε η εκπαιδευτική κοινότητα. Η αξιολόγηση θα αποτελέσει το όχημα για τη μισθολογική καθήλωση καταρχήν και για απολύσεις σε ένα δεύτερο επίπεδο. Ακόμη και αυτοί που πίστευαν στις αγαθές προθέσεις του υπουργείου, καθώς και οι εκπαιδευτικοί που επιθυμούν την αξιολόγηση, κατανοούν πλέον το στόχο της αξιολόγησης. Θα πρέπει, καταρχήν, να γίνει αντιληπτό ότι οι εκπαιδευτικοί δεν την αρνούνται την αξιολόγηση, αντίθετα την επιθυμούν, αλλά υπό προϋποθέσεις. Άλλωστε, αξιολογούνται καθημερινά όντας εκτεθειμένοι στις τάξεις υπό τα βλέμματα των παιδιών και κατά συνέπεια των γονιών τους και ολόκληρης της κοινωνίας. Το ότι, επίσης, υπάρχει μια μικρή μειοψηφία στον κλάδο η οποία δεν κάνει καλά τη δουλειά της είναι δεδομένο, όπως σε όλους τους κλάδους, ακόμα και στον ιδιωτικό τομέα. Για τους λόγους αυτούς, δεν υπάρχει φόβος για την αξιολόγηση.

Από τη στιγμή που η αξιολόγηση συνδέεται με τη μισθολογική καθήλωση, σε συνδυασμό με το καθορισμένο ποσοστό αλλαγής μισθολογικής ανόδου, κατανοεί κανείς εύκολα ότι ένα συγκεκριμένο ποσοστό, εξ ορισμού, δεν θα αλλάξει μισθολογική κλίμακα μέσω της αξιολόγησης. Είναι σα να λέει ένα εκπαιδευτικός στους μαθητές του την πρώτη μέρα της σχολικής χρονιάς ότι ένα 30% δεν θα περάσει τη τάξη. Αυτονόητα παράλογο και εμπαθές. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με το προεδρικό διάταγμα για την αξιολόγηση.

Επίσης, θα πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα, ότι η αξιολόγηση θα γίνεται από πάνω προς τα κάτω, με συνέπεια να είναι διαβλητή και διάτρητη για έναν πολύ απλό λόγο. Το υπουργείο, που θα κάνει την αξιολόγηση στον περιφερειακό διευθυντή, στελεχώνεται με κομματικά κριτήρια. Ο περιφερειακός διευθυντής είναι διορισμένος με κομματικά κριτήρια και όχι εκλεγμένος. Ο κομματικός περιφερειακός διευθυντής θα αξιολογεί  το διευθυντή εκπαίδευσης, ο οποίος είναι ήδη αξιολογημένος αλλά με διαβλητό κομματικό τρόπο. Και αυτός θα αξιολογεί, με τη σειρά του, το διευθυντή σχολικής μονάδας, που είναι αξιολογημένος με ανάλογο τρόπο. Καταλαβαίνει κανείς εύκολα πλέον, ότι η αξιολόγηση είναι διαβλητή.

Ακόμη, μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι αυτό που μπορεί να κάνει οποιαδήποτε αξιολόγηση είναι να μετρήσει ποσοτικά μεγέθη και όχι ποιοτικά. Οι σχέσεις, όμως, μαθητών-εκπαιδευτικών θα αξιολογούνται, παρά το γεγονός ότι είναι μόνο ποιοτικό μέγεθος. Η διδακτική πράξη δεν είναι δυνατόν να αξιολογηθεί με κανένα μέτρο. Σε άλλους τομείς της κοινωνίας δεν υπάρχει αντίστοιχη αξιολόγηση. Το γιατρό, την ώρα που πραγματοποιεί την εγχείρηση, δε θα τον αξιολογήσει κανείς. Μόνο θα τον κρίνει για το αποτέλεσμα. Όπως το ίδιο, αντίστοιχα, συμβαίνει με το δικαστή που  αποφασίζει για μια ποινή. Και ο εκπαιδευτικός στην τάξη θα κριθεί, και κρίνεται, από τους μαθητές του, δεν μπορεί όμως να αξιολογηθεί σε καμιά περίπτωση. Μόνο όποιος δεν έχει μπει ποτέ σε τάξη μπορεί να θεωρήσει τα  κριτήρια  μετρήσιμα και αντικειμενικά και άρα να θεωρήσει και τη διαδικασία της αξιολόγησης αντικειμενική. Ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Στόχος τους είναι να χρεώσουν στον εκπαιδευτικό όλη την κατάντια του δημόσιου σχολείου και τα ανεπαρκή  αναλυτικά προγράμματα και  βιβλία που οι ίδιοι έφτιαξαν.

Η βελτίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας δεν εξασφαλίζεται με την αστυνόμευση, τη χειραγώγηση και την ποινικοποίηση της διδακτικής συμπεριφοράς των εκπαιδευτικών, που ήδη έχει επιβάλει η πολιτεία. Αυτό που χρειάζεται ο εκπαιδευτικός είναι η πολύπλευρη στήριξη, επιστημονική,  εργασιακή και οικονομική. Η πολιτεία χρειάζεται να εμπιστεύεται  τους εκπαιδευτικούς. Όταν ο εκπαιδευτικός απαξιώνεται σε όλα τα επίπεδα συστηματικά, τότε μια κοινωνία βρίσκεται σε πλήρη παρακμή .

Επομένως, είναι ευνόητο ότι η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών αποτελεί το εργαλείο χειραγώγησης του κλάδου και το όχημα εκφοβισμού των εκπαιδευτικών. Ταυτόχρονα, είναι και ο έμμεσος τρόπος για να προχωρήσει η πολιτεία σε μισθολογική καθήλωση χιλιάδων εκπαιδευτικών και, στο τέλος, σε απόλυση πολλών από αυτούς. Κατά συνέπεια, το προεδρικό διάταγμα για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών δεν έχει ως πραγματικό στόχο τη βελτίωση της παρεχόμενης εκπαίδευσης, αλλά τη διάλυση της εκπαίδευσης μέσω της χειραγώγησης και του εκφοβισμού.

Τριαντάφυλλος Σερμέτης                                        Δημοσιεύθηκε στις 31-3-2013

Details

Written by Super User

Category: Άρθρα

Published: 03 March 2017

Hits: 1603

     Πρόσφατα ανακάλυψα προς μεγάλη μου έκπληξη ότι επίσημοι πίνακες που είχαν δημοσιευθεί από το Υπουργείο Παιδείας για το έτος 2009, και αφορούσαν στις ώρες εργασίας των εκπαιδευτικών στην Ελλάδα, παρουσίαζαν ψευδή και εντελώς ανακριβή στοιχεία.Θεώρησα αρχικά ότι επρόκειτο για  άλλο ένα δείγμα προπαγάνδας με στόχο την καταρράκωση της αξιοπρέπειας των εκπαιδευτικών, ως χρόνιο φαινόμενο στην ελληνική κοινωνία. Πολλάκις έχει ειπωθεί ότι  οι εκπαιδευτικοί  είναι ράθυμοι, δεν δουλεύουν αρκετά, έχουν μεγάλες διακοπές και αδιαφορούν για το αντικείμενό τους. Ωστόσο, με οργή ανακάλυψα ότι τα στοιχεία του Υπουργείου Παιδείας στάλθηκαν επισήμως στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δίνοντας μία εντελώς στρεβλή εικόνα για τα εκπαιδευτικά ωράρια, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για μισθολογικές μειώσεις και αύξηση του ωραρίου εργασίας των εκπαιδευτικών με τα οποία είμαστε αντιμέτωποι σήμερα. Το ερώτημα που προκύπτει αβίαστα είναι γιατί να συμβαίνει αυτό από τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες. Η απάντηση είναι απλή: Καταρρακώνοντας τους  εκπαιδευτικούς στα μάτια της κοινωνίας απλά θέλεις να διαλύσεις την εκπαίδευση, δημιουργώντας αμόρφωτους πολίτες, πολίτες χωρίς κριτήρια, άρα χειραγωγήσιμους. Καταρρακώνοντας, όμως, τους έλληνες εκπαιδευτικούς στα μάτια της υπόλοιπης Ευρώπης κάνεις την παιδεία βορά στα ξένα συμφέροντα με προφανή ανταλλάγματα, αδιαφορώντας κυνικά για το μέλλον αυτού του τόπου.

Read more: Η Εκπαιδευτική πολιτική της ντροπής και του ψεύδους

Details

Written by Super User

Category: Άρθρα

Published: 03 March 2017

Hits: 1668

Η υπαρξιακή κρίση στην οποία βρίσκεται ο ελληνικός λαός τα τελευταία 20 χρόνια, διαβαθμισμένη  κλιμακωτά και διαρκώς  επιτεινόμενη και ανεξέλεγκτη από το 2009,  αποκορυφώθηκε στις τελευταίες εκλογές. Εκφράστηκε πολιτικά και ειδικότερα κομματικά στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις, που βεβαίωσαν τον αρνητικό μηδενισμό, την άρνηση δηλαδή σταθερών που οδηγούν στο σχετικισμό του τίποτα. Περιδινίζεται ο λαός στο μαύρο χάος της αβύσσου μη μπορώντας να βγει από το σπήλαιο του σκότους. Η αποφυγή της αναμέτρησης του κάθε πολίτη ξεχωριστά με τον εαυτό του συνεπάγεται την κατακυριάρχησή του και τη χειραγώγησή του, καθώς βαίνει εξουσιαζόμενος με εύκολο τρόπο από την υπερ-πληροφόρηση και την παρα-πληροφόρηση. Αυτά τον οδηγούν στη μη πραγματική γνώση.  Τα ΜΜΕ γνωρίζοντας άριστα την ψυχολογία της μάζας αποπροσανατολίζουν εσκεμμένα με την προαναφερόμενη μέθοδο, πετυχαίνοντας την αποσπασματικότητα και εν τέλει τη διάσπαση της ατομικότητας. Έτσι οδηγείται ο πολίτης στο φόβο. Και ο φόβος  παράγει επιθετικότητα και βία. Η ναζιστική ιδεολογία που εγκαθιδρύεται οριστικά στην ελληνική κοινωνία βρήκε ανοικτή την πόρτα από τα  ΜΜΕ. Ας μη σοκάρονται τώρα οι δημοσιογράφοι  με την παρουσία της.

Read more: Η Υπαρξιακή δυνατότητα του λαού