Άρθρα

Details

Written by Super User

Category: Άρθρα

Published: 03 March 2017

Hits: 1592

Η σιωπή που υπάρχει γύρω από το θέμα των εθελούσιων μετατάξεων των συγκεκριμένων ειδικοτήτων των εκπαιδευτικών, δεν μπορεί να είναι άσχετη με το ζήτημα των υποχρεωτικών μετατάξεων. Διότι με τις υποχρεωτικές μετατάξεις επιτυγχάνεται η κινητικότητα με αποτέλεσμα να διαλύονται οι κοινωνικές ζωές οικογενειών. Η συνέπεια θα είναι πολλοί εκπαιδευτικοί να αναγκαστούν να παραιτηθούν από μόνοι τους προκειμένου να μην πάνε εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από τις οικογένειές τους.Είναι απορίας άξιο, πως, ενώ υπάρχουν οι αιτήσεις για εθελούσια μετάταξη στο γραφείο του υπουργού, δε δίνεται η εντολή για να εξεταστούν από το ΚΥΣΔΕ. Θα πρέπει να τονιστεί ότι οι υποχρεωτικές μετατάξεις δε γίνονται σε οργανικές θέσεις και αυτό το γεγονός δημιουργεί την υποψία για απολύσεις στο  εγγύς μέλλον. Με τις υποχρεωτικές μετατάξεις δημιουργείται το δεδικασμένο και αποτελεί τον οδηγό για όλο το δημόσιο τομέα και όχι μόνο στον κλάδο των εκπαιδευτικών. Επιπλέον, με τις μετατάξεις στη πρωτοβάθμια εκπαίδευση αφαιρεί την δυνατότητα σε κάποιες ειδικότητες να συμπληρώνουν το ωράριό τους στα δημοτικά και με αυτό τον τρόπο δημιουργείται μια καινούργια δεξαμενή πλεοναζόντων και υπεράριθμων εκπαιδευτικών  που θα έχει ως συνέπεια να συμπαρασυρθούν και άλλοι εκπαιδευτικοί στο πρόγραμμα της κινητικότητας. Είναι ολοφάνερο πλέον, ότι στόχος είναι οι απολύσεις και έμμεσα τις ονομάζουν διαθεσιμότητες, μετατάξεις και κινητικότητα. Η μη πραγματοποίηση εθελούσιων μετατάξεων και η απόλυτη σιωπή γύρω από το θέμα, που ας σημειωθεί η ίδια η κυβέρνηση κάλεσε τους εκπαιδευτικούς να κάνουν αιτήσεις, και η υποχρεωτική αίτηση για μετάταξη δημιουργεί ποινικές και αστικές  ευθύνες και η ΟΛΜΕ, ως ανώτατο συνδικαλιστικό, χρειάζεται να το διερευνήσει άμεσα. Καλούνται οι αιρετοί του ΚΥΣΔΕ να πιέσουν ακόμα περισσότερο προς αυτή την κατεύθυνση και να αναδείξουν το ζήτημα με οιονδήποτε τρόπο. Χρειάζεται να δημιουργηθεί άμεσα  ένα ευρύ μέτωπο, με προμετωπίδα την παιδεία, και όλοι οι εργαζόμενοι, οι οποίοι και αν δεν έχουν ακόμα θιγεί είναι βέβαιο ότι στο μέλλον θα έρθει η σειρά τους, να συγκροτήσουν ένα ρεύμα ανατροπής της υφιστάμενης πολιτικής της καταστροφής.  

Τριαντάφυλλος Σερμέτης                        Δημοσιεύθηκε 19 Αυγούστου 2013

Πηγή:http://www.alfavita.gr/arthron/%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%87%CF%81%CE%B5%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CE%B8%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B9%CE%B5%CF%82-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AC%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%AD%CF%84%CE%B7

Details

Written by Super User

Category: Άρθρα

Published: 03 March 2017

Hits: 1629

Βρισκόμαστε πλέον στο σημείο μηδέν και δεν υπάρχουν περιθώρια άλλα για αναβολές και παλινδρομήσεις. Χρειάζεται ο συνδικαλισμός να διαδραματίσει το πραγματικό ρόλο που του ανήκει, και να σταματήσει να δρα σπασμωδικά και να σπεκουλάρει σε σοβαρά θέματα, αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο για αβάσιμες κριτικές. Οι άνθρωποι που τίθενται σε διαθεσιμότητα παραζαλισμένοι από το «ξαφνικό θάνατο» αδυνατούν να δράσουν συντονισμένα υπακούοντας τυφλά σε προσκλητήρια φάλτσου ήχου προσπαθώντας να σώσουν ο,τιδήποτε.

Απαιτείται, άμεσα, το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ να διαπράξει το αυτονόητο. Να λάβει απόφαση για τη σύγκλιση της γενικής συνέλευσης των προέδρων των ΕΛΜΕ για να υπάρξει πανελλαδικός συντονισμός των κινητοποιήσεων. Ταυτόχρονα, οι συνάδελφοι που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα, να κλήθουν σε πανελλαδική σύσκεψη από την ΟΛΜΕ, προκειμένου να εκλεγεί μια πανελλαδική συντονιστική επιτροπή και να κατευθύνει τις δράσεις των εκπαιδευτικών που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα. Με αποσπασματικές και σπασμωδικές τοπικές δράσεις το αποτέλεσμα είναι πενιχρό και παράλληλα γιγαντώνεται ο συνδικαλιστικός παραγοντισμός, εκμεταλλευόμενος την αγωνία και τον πόνο και έχει ως συνέπεια να διαστρέφει και να αποπροσανατολίζει σε πολλές περιπτώσεις τον αγώνα επιβίωσης των συναδέλφων. Να παρθούν αποφάσεις από τη γενική συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ, ότι εμείς οι εκπαιδευτικοί ενωμένοι και όλοι μαζί κάνουμε πλέον έναν αγώνα τιμής και αξιοπρέπειας και θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας και τώρα αλλά και  τον Σεπτέμβρη με συντονισμένο και συντεταγμένο τρόπο. Δεν παλεύουμε ούτε κλαδικά ούτε συντεχνιακά, αλλά κάνουμε έναν αγώνα για αυτόν τον τόπο και τους ανθρώπους του.

Τριαντάφυλλος Σερμέτης                       Δημοσιεύθηκε 26 Ιουλίου 2013

Πηγή:http://www.alfavita.gr/arthron/%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CE%BC%CE%B7%CE%B4%CE%AD%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AC%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%AD%CF%84%CE%B7

Details

Written by Super User

Category: Άρθρα

Published: 03 March 2017

Hits: 1681

Το διακύβευμα δεν είναι συντεχνιακό, το αίτημα είναι πολιτικό

Πολλάκις έχει ειπωθεί ότι  οι εκπαιδευτικοί  είναι ράθυμοι, δεν εργάζονται επαρκώς, έχουν μεγάλες διακοπές και αδιαφορούν για το αντικείμενό τους. Το 2009τα στοιχεία του Υπουργείου Παιδείας, που στάλθηκαν επισήμως στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έδιναν μία εντελώς στρεβλή εικόνα για τα εκπαιδευτικά ωράρια, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για μισθολογικές μειώσεις και αύξηση του ωραρίου εργασίας των εκπαιδευτικών με τα οποία είμαστε αντιμέτωποι σήμερα. Το Υπ. Παιδείας είχε δώσει τότε 16 ώρες για όλους του εκπαιδευτικούς. Το ερώτημα που προκύπτει αβίαστα είναι γιατί να συμβαίνει αυτό από τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες. Η απάντηση είναι απλή: Καταρρακώνοντας τους εκπαιδευτικούς στα μάτια της κοινωνίας επιδιώκεις να διαλύσεις την εκπαίδευση, δημιουργώντας αμόρφωτους πολίτες, πολίτες χωρίς κριτήρια, άρα χειραγωγήσιμους. Καταρρακώνοντας, όμως, τους έλληνες εκπαιδευτικούς στα μάτια της υπόλοιπης Ευρώπης κάνεις την παιδεία βορά στα ξένα συμφέροντα, με προφανή ανταλλάγματα, αδιαφορώντας κυνικά για το μέλλον αυτού του τόπου.

Διεθνείς μελέτες έχουν αποδείξει ότι το στρες αλλά και η μεγάλη ψυχοφθορά που συνεπάγεται η διδασκαλία σε τάξη διαμορφώνουν το επιτρεπτό ωράριο των εκπαιδευτικών παγκοσμίως. Μόνο στις τριτοκοσμικές και παρηκμασμένες κοινωνίες συμπεριφέρονται στους δασκάλους τους ως σκλάβους, από την άποψη του ωραρίου και της αμοιβής. Η διαφαινόμενη αύξηση του ωραρίου στην Ελλάδα, σε συνδυασμό  με τη μισθολογική μείωση που υπέστησαν οι εκπαιδευτικοί  τα τελευταία χρόνια,  επιβεβαιώνουν μάλλον μια παρηκμασμένη κοινωνία που οδεύει, αν δεν ανήκει ήδη, στον τρίτο κόσμο. Οι συνθήκες εργασίες των εκπαιδευτικών αντανακλούν και τις συνθήκες εργασίας των παιδιών.

Με την επιβολή του μνημονιακού σκοταδισμού στην Ελλάδα τα νεοφιλελεύθερα σχέδια μπήκαν σε εφαρμογή. Η μείωση του μισθού ήταν για όλο το δημόσιο τομέα το πρώτο μέτρο. Άλλαξαν το νομικό πολιτισμό καταστρατηγώντας το πειθαρχικό δίκαιο και επιχειρώντας να εκφοβίσουν τους εκπαιδευτικούς με το επιχείρημα ότι, αν δεν εφαρμόσουν την οποιαδήποτε οδηγία του Υπουργείου, θα τεθούν σε αργία και στο τέλος θα απολυθούν. Συνέχισαν με το μέτρο των υποχρεωτικών μετακινήσεων, διαλύοντας τις ζωές χιλιάδων οικογενειών. Στα πλαίσια αυτά, προχώρησαν σε ενοποίηση των νομών στις μεταθέσεις καθώς και σε συγχωνεύσεις σχολείων και τμημάτων. Σχεδίασαν την αξιολόγηση τιμωρητικά και εισήγαγαν τον ανταγωνισμό  και την ανθρωποφαγία μεταξύ των συναδέλφων. Η αύξηση του διδακτικού ωραρίου έρχεται να συμπληρώσει τον κρίκο μιας αλυσίδας που έφτιαξαν για να δέσουν τους εκπαιδευτικούς και να τους συντρίψουν. Είναι ξεκάθαρο ότι το ζητούμενο δεν είναι κυρίως το οικονομικό πρόβλημα. Είναι η επίφαση για να επιτύχουν κάτι πολύ χειρότερο: Να χτυπήσουν την καρδιά του εκπαιδευτικού συστήματος, δηλαδή τον εκπαιδευτικό, προκειμένου να διαλύσουν κάθε ευκαιρία για μόρφωση των παιδιών και να χειραγωγήσουν απόλυτα  τον ελληνικό λαό. Είναι πατριωτικό μας καθήκον πλέον να αντισταθούμε σ’ αυτά τα σχέδια.

Χρειάζεται να γίνει κατανοητό στην κοινωνία ότι επιχειρείται να δημιουργηθεί ένα σχολείο πολλών ταχυτήτων, που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Οι εξετάσεις που εισάγονται στα πειραματικά σχολεία εξυπηρετούν αυτόν το στόχο. Θα δημιουργηθούν παντού τέτοια σχολεία, προκειμένου να φοιτούν οι καλύτεροι μαθητές, με αποτέλεσμα τα υπόλοιπα σχολεία να στερηθούν το καλύτερο δυναμικό τους. Η αξιολόγηση, όμως, έχει σχέση και με την επίδοση των μαθητών. Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνονται δύο στόχοι: Ο πρώτος στόχος είναι να απαξιωθούν τα δημόσια σχολεία, καθώς η αξιολόγηση θα συνδέεται και με τη χρηματοδότηση των σχολείων. Και ένα σχολείο χωρίς μαθητικό δυναμικό με καλές επιδόσεις θα υποχρηματοδοτείται, με συνέπεια το μαρασμό του και εν τέλει το κλείσιμό του. Ο δεύτερος στόχος είναι να επιτευχθεί, μέσω της υποχρηματοδότησης, η χαμηλή ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης που θα οδηγήσει στη χαμηλή μόρφωση της πλειοψηφίας των παιδιών. Επομένως, με αυτό τον τρόπο, δημιουργείται το ταξικό σχολείο. Τα πειραματικά σχολεία θα τροφοδοτούν την κυρίαρχη τάξη με στελέχη ικανά να διοικήσουν τους μηχανισμούς και από τα υπόλοιπα σχολεία θα αποφοιτούν εκείνοι οι οποίοι θα αποτελέσουν τη χειραγωγήσιμη φθηνή εργατική μάζα.

Οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να κατανοήσουν ότι το διακύβευμα δεν είναι συντεχνιακό. Το αίτημα είναι πολιτικό. Τίθεται ζήτημα ζωής και αξιοπρέπειας.Η ανήθικη πολιτική της νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας οδηγεί στην καταστροφή και το μνημόνιο σε ένα φαύλο κύκλο ανισοτήτων. Η ενότητα, η ομοψυχία και η ενεργός δράση είναι καθήκον όλων μας. Η πολιτική αυτή αλώνει τις ζωές μας και καταρρακώνει την ύπαρξή μας.

Τριαντάφυλλος Σερμέτης                           Δημοσιεύθηκε 13 Μαΐου 2013

Πηγή: http://www.e-dromos.gr/%CE%B8%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BD%CE%B1-%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%AF%CF%88%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B5%CE%BA%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA/