Τριαντάφυλλος Σερμέτης
Μια Αρχαία Ιστορία
- Κατηγορία: Παράκαιροι Συλλογισμοί
Περί Μίσους
- Κατηγορία: Παράκαιροι Συλλογισμοί
Το μίσος είναι ένα αρνητικό συναίσθημα, ιδιαζόντως δυσάρεστο. Το μίσος εκδηλώνεται με διαφορετικούς τρόπους σε διαφορετικές περιπτώσεις. Ο πυρήνας του συναισθήματος του μίσους αποτελείται από τρία συστατικά τουλάχιστον. Αυτός είναι και ο λόγος που εκδηλώνεται με διαφορετικούς τρόπους.
Το πρώτο συστατικό του μίσους αποτελείται από το ανοίκειο. Το ανοίκειο στο μίσος χαρακτηρίζεται από αποτροπή και αηδία. Ενώ η οικειότητα περιλαμβάνει την αναζήτηση της εγγύτητας, το ανοίκειο χαρακτηρίζεται από την απόσταση. Η απέχθεια και η αηδία μπορεί να προκύψουν από τα χαρακτηριστικά ή τις ενέργειες του ατόμου. Συνήθως οι ενέργειες αυτές είναι απάνθρωπες. Σε κάθε περίπτωση το μισητό άτομο οπωσδήποτε έχει πληγώσει ανεπανόρθωτα το άτομο που έχει το συναίσθημα του μίσους.
Το δεύτερο συστατικό του μίσους είναι το πάθος, το οποίο εκφράζεται ως έντονος θυμός ή ως φόβος. Τα δύο υποσυστήματα του πάθους, λοιπόν, είναι ο θυμός και ο φόβος. Ο θυμός οδηγεί συχνά το άτομο στο να προσεγγίσει το μισητό άτομο για να του κάνει κακό. Έτσι, εξουδετερώνεται ο φόβος. Αυτή η συνιστώσα του μίσους αναπτύσσεται συνήθως γρήγορα και έχει συχνά κακό τέλος.
Το τρίτο συστατικό του μίσους είναι η απόφαση / δέσμευση, η οποία χαρακτηρίζεται από την υποτίμηση και τη μείωση του μισητού ατόμου, μέσω της περιφρόνησης. Ο στόχος εκείνων, που προκαλούν μίσος σε έναν άνθρωπο, είναι να αλλάξουν τις απόψεις μιας ομάδας του πληθυσμού, έτσι ώστε ένας άνθρωπος να υποτιμηθεί στη συνείδηση μιας ομάδας πληθυσμού. Με άλλα λόγια, αυτό το είδος του μίσους θα μπορούσε να θεωρηθεί ως «πλύση εγκεφάλου».
Εν κατακλείδι, το συναίσθημα του μίσους είναι ένα άκρως τοξικό συναίσθημα, που ο άνθρωπος που το βιώνει δηλητηριάζει αυτόν και το περιβάλλον του.
Τριαντάφυλλος Σερμέτης
Εραστές των Κατακτητών
- Κατηγορία: Άρθρα
Στις 23 Αυγούστου 1973 δύο ληστές εισέβαλαν σε τράπεζα στην Στοκχόλμη της Σουηδίας. Οι δύο ληστές κράτησαν τέσσερις ομήρους, τρεις γυναίκες και έναν άνδρα, για τις επόμενες 131 ώρες. Οι όμηροι κρατήθηκαν στο θησαυροφυλάκιο της τράπεζας μέχρι που τελικά διασώθηκαν στις 28 Αυγούστου.
Μετά τη διάσωσή τους, οι όμηροι στις συνεντεύξεις τους στα μέσα ενημέρωσης, ήταν σαφές ότι υποστήριζαν τους απαγωγείς τους. Οι όμηροι είχαν αρχίσει να αισθάνονται ότι οι αιχμάλωτοι τους προστάτευαν από την αστυνομία. Μια γυναίκα αργότερα αρραβωνιάστηκε με έναν από τους ληστές και μια άλλη βοήθησε οικονομικά τους ληστές στα έξοδα της δίκης τους. Είναι σαφές ότι οι όμηροι είχαν «κολλήσει» συναισθηματικά με τους απαγωγείς τους.
Αυτή η ψυχολογική κατάσταση των ομήρων έγινε γνωστή ως «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» που σημαίνει τη συναισθηματική «δέσμευση» των ομήρων με τους απαγωγείς. Αυτό το ψυχολογικό σύνδρομο είχε αναγνωριστεί αρκετά χρόνια πιο πριν και διαγνώστηκε σε μελέτες που πραγματοποιήθηκαν άλλων ομήρων, φυλακισμένων ή άλλων καταστάσεων. Κακοποιημένα παιδιά, κακοποιημένες γυναίκες, αιχμάλωτοι πολέμων, φυλακισμένοι στο στρατόπεδο συγκέντρωσης και ούτω καθεξής. Στην πραγματικότητα, ο συναισθηματικός δεσμός που αναπτύσσει το θύμα με τον κατακτητή του είναι ένας τρόπος επιβίωσης.
Ο σύγχρονος έλεγχος των κοινωνιών πραγματώνεται από τους κατακτητές που εισβάλλουν στην συναισθηματική κατάσταση αρκετών ανθρώπων. Τα κοινωνικά δίκτυα λόγου χάρη ασκούν τη συγκεκριμένη επίδραση. Αποτελούν το Ψηφιακό Σύνδρομο της Στοκχόλμης. Η αμφιθυμία των χρηστών λειτουργεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Κατανοείται από όλους ή σχεδόν από όλους ο ψηφιακός εγκλωβισμός και η συναισθηματική κυριαρχία της εικονικής ζωής , ως κάτι το εντελώς αρνητικό για τη ζωή. Ταυτόχρονα, υπάρχει ένας έρωτας με τα κοινωνικά δίκτυα και μια εμμονή που τα καθιστά κυρίαρχα στις ψυχές των χρηστών. Το ίδιο συναισθηματικό σύνδρομο αναπτύσσεται και σε άλλους βασικούς τομείς της ζωής. Εκλέγουμε τις ίδιες κυβερνήσεις που στο παρελθόν γνωρίζουμε ότι καταλήστεψαν τα κρατικά ταμεία. Εκλέγουμε βουλευτές που γνωρίζουμε ότι ανήκουν στον χώρο του υποκόσμου ή στην καλύτερη είναι οι κλόουν των μαφιόζων. Αν η ανθρωπότητα ήθελε να εξαλείψει τον καπιταλισμό ή τον Νεοφιλελευθερισμό θα το είχε κάνει προ πολλού. Δεν θέλει γιατί το θύμα ταυτίζεται με τον θύτη.
Το ερώτημα είναι επιτακτικό: Γιατί εισέρχεται ο άνθρωπος σε μια τέτοια συναισθηματική κατάσταση; Οι απαντήσεις δεν είναι εύκολες, αλλά θα επιχειρήσω μερικές. Οπωσδήποτε, όμως, είναι υπαρξιακής και οντολογικής υφής. Η παρουσία μιας απειλής για τη σωματική ή την ψυχολογική επιβίωση κάποιου και η πεποίθηση ότι ο δράστης θα εκτελέσει την απειλή, είναι μια σοβαρή αιτία αυτής της συναισθηματικής κατάστασης. Ο φόβος, η αβεβαιότητα του θύματος, καθώς και η παρουσία μιας μικρής καλοσύνης από τον θύτη στο θύμα δημιουργούν ελκυστικές καταστάσεις για το θύμα. Η αίσθηση του θύματος ότι είναι μονόδρομος και δεν μπορεί να διαφύγει από αυτή την κατάσταση, καθώς υποσυνείδητα το ελκύει ο θύτης, πιστεύοντας ότι είναι ο μόνος τρόπος για να διασωθεί. Βεβαιότατα, όμως, η υπαρξιακή ρωγμή που υπάρχει ανάμεσα στο Εγώ και στον εαυτό του θύματος το καθιστά ευάλωτο ψυχικά και για να διασωθεί ταυτίζεται με οποιονδήποτε του καθορίζει κατακτητικά τη ζωή.
Οι εραστές των κατακτητών είναι εκείνοι που βυθίζουν τις κοινωνίες στην ανέχεια και στην άβυσσο.
Τριαντάφυλλος Σερμέτης
Write comment (0 Comments)Οι Αδύναμοι Κυρίαρχοι
- Κατηγορία: Παράκαιροι Συλλογισμοί
Τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτισμικών βίαιων αλλαγών και την επισφάλεια και τον φόβο που αυτές προκαλούν, αυξάνεται η συναισθηματική ευαλωτότητα των ανθρώπων. Αυτό το γεγονός έχει ως συνέπεια να πληθύνουν οι άνθρωποι,που βασική τους ασχολία είναι να "βοηθήσουν" τους ανθρώπους αυτούς. Η "ψυχολογία" έγινε κυρίαρχο επάγγελμα από ανθρώπους που δεν έχουν καν σπουδάσει ψυχολογία, αλλά με μερικά σεμινάρια ή ,"μεταπτυχιακά" δηλώνουν ψυχολόγοι. Πέρα από το προφανές, ό,τι δηλαδή υπάρχει οικονομικό κέρδος από την εκμετάλλευση της αδυναμίας κάποιων συνανθρώπων μας, ο κύριος λόγος της "βοήθειας" των "ψυχολόγων" παντός είδους, πιστεύω ακράδαντα οφείλεται στις δικές τους αδυναμίες. Να κυριαρχήσουν δηλαδή και να εξουσιάσουν άλλους ανθρώπους ώστε να νιώσουν την ηδονή που έχασαν. Εν ολίγοις, πρόκειται για ανθρώπους ανέραστους που πρώτα από όλα χρειάζονται βοήθεια οι ίδιοι.
Τριαντάφυλλος Σερμέτης
Το Τέρας
- Κατηγορία: Παράκαιροι Συλλογισμοί
Τα τελευταία τριάντα χρόνια συνηθίζω να περπατώ για αρκετές ώρες κυρίως στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, επειδή μου αρέσει να παρατηρώ τις γωνιές της, τα κτήρια της και τους ανθρώπους της. Το περπάτημα στην πόλη μου έδινε τη δύναμη να στοχάζομαι και να νοώ πράγματα και καταστάσεις. Τον τελευταίο καιρό, λόγω υποχρεώσεων συγγραφικών και άλλων, δεν ασκούσα τη συνήθεια αυτή. Σήμερα αποφάσισα να περπατήσω διατρέχοντας όλο το κέντρο. Συνειδητοποίησα, όμως, έξαφνα ότι η πόλη αυτή βαλκανοποιείται με γοργούς ρυθμούς. Το περιβάλλον της θυμίζει έντονα την Ανατολική Ευρώπη της δεκαετίας του 1990. Στην πλειονότητα των ανθρώπων παρατήρησα ζωγραφισμένα στα πρόσωπά τους τον φόβο για το μέλλον, την απελπισία, τον πόνο. Η στάση των σωμάτων προδιέθετε μια κακομοιριά, ίσως μιζέρια και σίγουρα παραίτηση.
Έντεκα χρόνια μετά την πτώχευση της χώρας και ένα χρόνο τώρα με την πανδημία οι πληγές και τα τραύματα που υπάρχουν στο σώμα της κοινωνίας διευρύνονται αντί να επουλωθούν. Σταδιακά ολόκληρη η κοινωνία, εκτός από τις γνωστές(sic) εξαιρέσεις, εξαθλιώνεται αργά και σταθερά με συστηματική μέθοδο. Άλλοτε με πρόσχημα την οικονομική κατάρρευση, άλλοτε με πρόσχημα μια πραγματική κατά τα άλλα πανδημία, η ελληνική κοινωνία βυθίζεται όλο και περισσότερο στη φτώχεια και στην εξαθλίωση, οικονομική, πνευματική και πολιτιστική. Φυσικά όλη αυτή η θλιβερή κατάσταση, κατά την άποψή μου, θα φέρει στο εγγύς μέλλον και μεγάλη εθνική ήττα, με απώλεια εδαφών και εθνικής κυριαρχίας.
Το χειρότερο, όμως, κατά τη γνώμη μου δεν είναι κυρίως αυτό. Το τρομακτικότερο και το πιο ανησυχητικό από όλα είναι ότι οι άνθρωποι αρχίζουν να συνηθίζουν το τέρας αυτό και να φαίνεται σε αυτούς φυσιολογικός αυτός ο τρόπος ζωής. Είναι φρίκη ένας λαός να αποδέχεται τη μοίρα της οριστικής αφάνισής του.
Τριαντάφυλλος Σερμέτης