Παραδινόμαστε σταδιακά σε ένα σύμπαν της υπερπραγματικότητας στην οποία η ψυχαγωγία, η ψηφιακή τεχνολογία και η επικοινωνία παρέχουν εμπειρίες πιο έντονες από τις σκηνές της συνηθισμένης καθημερινότητας, καθώς και από τους κώδικες και τα μοντέλα που δομούν την καθημερινή ζωή. Το βασίλειο του υπερπραγματικού (π.χ. προσομοιώσεις της πραγματικότητας από ψηφιακά μέσα, εμπορικά κέντρα και καταναλωτικές φαντασιώσεις, τηλεοπτικά αθλήματα, παιχνίδια εικονικής πραγματικότητας, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κ.λπ.) γίνονται περισσότερο πραγματικά από το πραγματικό, με συνέπεια οι εικόνες και οι κώδικες του υπερπραγματικού να έρχονται να ελέγξουν τη σκέψη και τη συμπεριφορά.
Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι να ζούμε σε έναν μη γραμμικό κόσμο όπου είναι αδύνατο να χαραχθούν αιτιακοί μηχανισμοί στη σκέψη και να διαμορφώνεται μια κατάσταση κατά την οποία οι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με μια συντριπτική ροή εικόνων, κωδίκων και μοντέλων, εκ των οποίων το καθένα από αυτά μπορεί να διαμορφώσει τη σκέψη ή τη συμπεριφορά ενός ανθρώπου.
Σε αυτό το σύμπαν οι υποκειμενικότητες κατακερματίζονται και χάνονται σε μια άβυσσο τρόμου. Αυτό αποτελεί τη βασική αιτία παρανοϊκών αντιλήψεων που αναδείχθηκαν σε σχέση με τη πανδημία.
Τριαντάφυλλος Σερμέτης