Ο φθόνος είναι η τάση να εστιάζει κάποιος στην ευημερία και στην πρόοδο των άλλων, έχοντας μια διαρκή αγωνία για τη δική του προσπάθεια για πρόοδο. Είναι η δυσθυμία το να βλέπει κανείς να επισκιάζεται από κάποιον άλλον. Διότι το μοντέλο που χρησιμοποιεί αυτός ο δυστυχής άνθρωπος για να δει πόσο καλά είναι, δεν είναι η εγγενής αξία της δικής του ευημερίας, αλλά η διαρκής σύγκρισή του με την ευημερία των άλλων.
Ο φθόνος είναι ο οδυνηρός πόνος στην ευημερία και στην πρόοδο των άλλων.

Τριαντάφυλλος Σερμέτης

Σε έρευνες που έχουν διεξαχθεί από διάφορους βιολόγους, όπως τους Corey Fincher και Randy Thornhill του Πανεπιστημίου του Νέου Μεξικού, καθώς και τους Mark Schaller και Damian Murray του Πανεπιστημίου της Μπογκοτά, υποστηρίζουν ότι η δύναμη της μεταδοτικότητας μιας ασθένειας, τελικά καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τις συμπεριφορές των ανθρώπων. Εκεί όπου οι θανατηφόρες ασθένειες είναι πιο συχνές, οι άνθρωποι είναι πιο ξενοφοβικοί, επικεντρωνόμενοι περισσότερο στην ευημερία της κοινότητάς τους, κυρίως, όμως, στην ατομική τους σωτηρία και είναι λιγότερο πιθανό να συμπεριφέρονται καλά σε οποιονδήποτε είναι πέρα από το επίκεντρο του ενδιαφέροντός τους. Όπου οι ασθένειες είναι πιο διαδεδομένες, τα άτομα είναι λιγότερο ανοιχτά στο να συναντούν ξένους και νέες εμπειρίες. Φαίνεται οι προβλέψεις των επιστημόνων να ισχύουν ή τουλάχιστον να μην αμφισβητούνται εύκολα. Προχωρούν ακόμα πιο πέρα, ισχυριζόμενοι ότι, όταν οι άνθρωποι είναι ξενοφοβικοί, λόγω μιας πανδημίας, τότε οι πόλεμοι είναι πιο πιθανοί. Οι δημοκρατικές κυβερνήσεις σε αυτά τα μέρη είναι λιγότερο πιθανόν να υφίστανται, επειδή η φυλή ή η ομάδα έρχεται πρώτη. Τέλος, η φτώχεια γίνεται σχεδόν αναπόφευκτη ως συνέπεια της κακής διακυβέρνησης και της διαρκούς εχθρότητας μεταξύ των ομάδων ή των ατόμων. Όλα τούτα έχουν ως συνέπεια την ραγδαία πολιτισμική κάθοδο της περιοχής που πλήττεται από πανδημία, με προεξάρχουσες συμπεριφορές την αγένεια, την εχθρότητα και την επιθετικότητα, εντείνοντας τον άκρατο ατομισμό.

Τριαντάφυλλος Σερμέτης

Όταν ανοίξουμε την τηλεόραση ή περιπλανηθούμε στο διαδίκτυο, βλέπουμε θανάτους, καταστροφές, σφαγές. Αυτήν την εποχή βλέπουμε την τρομολαγνεία αλλά και εικόνες πόνου που προέχονται από την πανδημία. Οι κυβερνήσεις ξοδεύουν σε όπλα και σε ατομικούς, ηλεκτρονικούς και άλλους εξοπλισμούς ποσά, που, αν χρησιμοποιούνταν λόγου χάρη στον αντικαρκινικό πόλεμο ή για την εξάλειψη της πείνας, θα απάλυναν πολλές οδύνες της ανθρωπότητας. Γιατί υπάρχει ο πόνος; Αυτός είναι ένας κόσμος που έχει χάσει το νόημα της ομορφιάς, την ορθή αναλογία του, την πνευματικότητα του και, βέβαια, συνέπεια είναι να υπάρχει πόνος. Και αυτή η μεγάλη ποσότητα πόνου και οδύνης δεν προέρχεται από άλλη πηγή παρά από το γεγονός ότι οι άνθρωποι, εξαιτίας εγγενών συμπλεγμάτων τους (φόβος, επισφάλεια, τάση για κυριαρχία), δεν αναδεικνύουν εκείνους τους βασικούς και φυσικούς κανόνες με τους οποίους οφείλει ένας άνθρωπος να λειτουργεί. Είναι ξεκάθαρο ότι ο πόνος κυριαρχεί, όσο και να θέλει κανείς να τον αποφύγει, απασχολώντας συνεχώς τον εαυτό του με ανούσια, τις πιο πολλές φορές, πράγματα. Αλλά κυριαρχεί ακριβώς για αυτό, επειδή υπάρχει άγνοια. Η άγνοια είναι η ίσως η βασική αιτία του πόνου. Ο πόνος δεν είναι ένα ον. Το ον του πόνου είναι η άγνοια και αν νικήσουμε την άγνοια, ο πόνος, και να υφίσταται ως φυσικό συναίσθημα, δεν θα μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τη ζωή, παρά θα γίνεται η δύναμη εκείνη που θα αποτελέσει την απαρχή για νοηματοδότηση και δημιουργία στη ζωή.

Τριαντάφυλλος Σερμέτης

Η έννοια της Μετα-Αλήθειας εμφανίστηκε τα τελευταία χρόνια στο προσκήνιο, προκειμένου να περιγράψει εύγλωττα την πραγματικότητα που διαμορφώνεται. Η πραγματικότητα που βιώνουμε εξασθενεί, εξαιτίας της μεγάλης έκρηξης των πληροφοριών και της ανάπτυξης της ηλεκτρονικής τεχνολογίας. Δημιουργήθηκε ένα μεγάλο σούπερ μάρκετ πληροφοριών, όπου ο καταναλωτής αγοράζει το προϊόν που του αρέσει. Κατασκευάζει έτσι μια δική του πραγματικότητα, υποκειμενική, ερμηνευτική, έχοντας ο καθένας τη δική του γνώμη, και διαβάζοντας (αγοράζοντας) τις πληροφορίες με τις οποίες συμφωνεί. Έτσι, λοιπόν, δημιουργούνται πραγματικότητες ατομικές με στεγανά. Δημιουργείται με αυτόν τρόπο μια μεγάλη απόσταση από το πραγματικό γεγονός. Όλο αυτό οφείλεται οπωσδήποτε στην κρίση των θεσμών και στην κρίση της επιστημονικής αλήθειας.
Αυτός που επιχειρεί να κατασκευάσει μια διαφορετική πραγματικότητα, αν κάποιος του πει ότι σε αυτή την πραγματικότητα που πιστεύει δεν βασίζεται σε καμιά αληθινή αποδεικτική, απαντά αφοριστικά ότι είναι η γνώμη του. Για παράδειγμα, σε σχέση με εκείνους που αντιτίθενται στους εμβολιασμούς κατά των ασθενειών και εκείνους που αρνούνται την υπερθέρμανση του πλανήτη, όχι μόνο λένε μια άλλη ιστορία για τα ίδια γεγονότα και προτείνουν μια ανταγωνιστική θεωρία σε σχέση με την αποδεκτή επιστημονική θεωρία, αλλά επίσης αρνούνται γεγονότα που ανακαλύφθηκαν στην πραγματικότητα και τα οποία παρατηρήθηκαν κατά τη διάρκεια μυριάδων επιστημονικών πειραμάτων και από πολλά χρόνια ανθρώπινης εμπειρίας, και προτιμούν τα γεγονότα που υποστηρίζουν και ενισχύουν την πίστη τους έναντι εκείνων που την αντικρούουν. Αυτή είναι η πρόκληση των εναλλακτικών γεγονότων.
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η εποχή της Μετα-Αλήθειας να χαρακτηρίζεται από ένα χάος πληροφοριών και αληθειών, που διασπούν παραπέρα τον άνθρωπο μετατρέποντάς τον σε άτομο και προάγοντας τον ατομισμό του. Όταν δεν υφίσταται μια κεντρική αναφορά, αλλά οι αλήθειες πηγάζουν από μύριες πηγές, το αποτέλεσμα οδηγεί στο μηδέν.

Τριαντάφυλλος Σερμέτης

Today 7

Yesterday 16

Month 159

All 82413

Counter