Παράκαιροι Συλλογισμοί
- Details
- Written by Super User
- Category: Παράκαιροι Συλλογισμοί
- Hits: 1347
- Details
- Written by Super User
- Category: Παράκαιροι Συλλογισμοί
- Hits: 1310
Το μίσος είναι ένα αρνητικό συναίσθημα, ιδιαζόντως δυσάρεστο. Το μίσος εκδηλώνεται με διαφορετικούς τρόπους σε διαφορετικές περιπτώσεις. Ο πυρήνας του συναισθήματος του μίσους αποτελείται από τρία συστατικά τουλάχιστον. Αυτός είναι και ο λόγος που εκδηλώνεται με διαφορετικούς τρόπους.
Το πρώτο συστατικό του μίσους αποτελείται από το ανοίκειο. Το ανοίκειο στο μίσος χαρακτηρίζεται από αποτροπή και αηδία. Ενώ η οικειότητα περιλαμβάνει την αναζήτηση της εγγύτητας, το ανοίκειο χαρακτηρίζεται από την απόσταση. Η απέχθεια και η αηδία μπορεί να προκύψουν από τα χαρακτηριστικά ή τις ενέργειες του ατόμου. Συνήθως οι ενέργειες αυτές είναι απάνθρωπες. Σε κάθε περίπτωση το μισητό άτομο οπωσδήποτε έχει πληγώσει ανεπανόρθωτα το άτομο που έχει το συναίσθημα του μίσους.
Το δεύτερο συστατικό του μίσους είναι το πάθος, το οποίο εκφράζεται ως έντονος θυμός ή ως φόβος. Τα δύο υποσυστήματα του πάθους, λοιπόν, είναι ο θυμός και ο φόβος. Ο θυμός οδηγεί συχνά το άτομο στο να προσεγγίσει το μισητό άτομο για να του κάνει κακό. Έτσι, εξουδετερώνεται ο φόβος. Αυτή η συνιστώσα του μίσους αναπτύσσεται συνήθως γρήγορα και έχει συχνά κακό τέλος.
Το τρίτο συστατικό του μίσους είναι η απόφαση / δέσμευση, η οποία χαρακτηρίζεται από την υποτίμηση και τη μείωση του μισητού ατόμου, μέσω της περιφρόνησης. Ο στόχος εκείνων, που προκαλούν μίσος σε έναν άνθρωπο, είναι να αλλάξουν τις απόψεις μιας ομάδας του πληθυσμού, έτσι ώστε ένας άνθρωπος να υποτιμηθεί στη συνείδηση μιας ομάδας πληθυσμού. Με άλλα λόγια, αυτό το είδος του μίσους θα μπορούσε να θεωρηθεί ως «πλύση εγκεφάλου».
Εν κατακλείδι, το συναίσθημα του μίσους είναι ένα άκρως τοξικό συναίσθημα, που ο άνθρωπος που το βιώνει δηλητηριάζει αυτόν και το περιβάλλον του.
Τριαντάφυλλος Σερμέτης
- Details
- Written by Super User
- Category: Παράκαιροι Συλλογισμοί
- Hits: 1313
Τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτισμικών βίαιων αλλαγών και την επισφάλεια και τον φόβο που αυτές προκαλούν, αυξάνεται η συναισθηματική ευαλωτότητα των ανθρώπων. Αυτό το γεγονός έχει ως συνέπεια να πληθύνουν οι άνθρωποι,που βασική τους ασχολία είναι να "βοηθήσουν" τους ανθρώπους αυτούς. Η "ψυχολογία" έγινε κυρίαρχο επάγγελμα από ανθρώπους που δεν έχουν καν σπουδάσει ψυχολογία, αλλά με μερικά σεμινάρια ή ,"μεταπτυχιακά" δηλώνουν ψυχολόγοι. Πέρα από το προφανές, ό,τι δηλαδή υπάρχει οικονομικό κέρδος από την εκμετάλλευση της αδυναμίας κάποιων συνανθρώπων μας, ο κύριος λόγος της "βοήθειας" των "ψυχολόγων" παντός είδους, πιστεύω ακράδαντα οφείλεται στις δικές τους αδυναμίες. Να κυριαρχήσουν δηλαδή και να εξουσιάσουν άλλους ανθρώπους ώστε να νιώσουν την ηδονή που έχασαν. Εν ολίγοις, πρόκειται για ανθρώπους ανέραστους που πρώτα από όλα χρειάζονται βοήθεια οι ίδιοι.
Τριαντάφυλλος Σερμέτης
- Details
- Written by Super User
- Category: Παράκαιροι Συλλογισμοί
- Hits: 1579
Τα τελευταία τριάντα χρόνια συνηθίζω να περπατώ για αρκετές ώρες κυρίως στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, επειδή μου αρέσει να παρατηρώ τις γωνιές της, τα κτήρια της και τους ανθρώπους της. Το περπάτημα στην πόλη μου έδινε τη δύναμη να στοχάζομαι και να νοώ πράγματα και καταστάσεις. Τον τελευταίο καιρό, λόγω υποχρεώσεων συγγραφικών και άλλων, δεν ασκούσα τη συνήθεια αυτή. Σήμερα αποφάσισα να περπατήσω διατρέχοντας όλο το κέντρο. Συνειδητοποίησα, όμως, έξαφνα ότι η πόλη αυτή βαλκανοποιείται με γοργούς ρυθμούς. Το περιβάλλον της θυμίζει έντονα την Ανατολική Ευρώπη της δεκαετίας του 1990. Στην πλειονότητα των ανθρώπων παρατήρησα ζωγραφισμένα στα πρόσωπά τους τον φόβο για το μέλλον, την απελπισία, τον πόνο. Η στάση των σωμάτων προδιέθετε μια κακομοιριά, ίσως μιζέρια και σίγουρα παραίτηση.
Έντεκα χρόνια μετά την πτώχευση της χώρας και ένα χρόνο τώρα με την πανδημία οι πληγές και τα τραύματα που υπάρχουν στο σώμα της κοινωνίας διευρύνονται αντί να επουλωθούν. Σταδιακά ολόκληρη η κοινωνία, εκτός από τις γνωστές(sic) εξαιρέσεις, εξαθλιώνεται αργά και σταθερά με συστηματική μέθοδο. Άλλοτε με πρόσχημα την οικονομική κατάρρευση, άλλοτε με πρόσχημα μια πραγματική κατά τα άλλα πανδημία, η ελληνική κοινωνία βυθίζεται όλο και περισσότερο στη φτώχεια και στην εξαθλίωση, οικονομική, πνευματική και πολιτιστική. Φυσικά όλη αυτή η θλιβερή κατάσταση, κατά την άποψή μου, θα φέρει στο εγγύς μέλλον και μεγάλη εθνική ήττα, με απώλεια εδαφών και εθνικής κυριαρχίας.
Το χειρότερο, όμως, κατά τη γνώμη μου δεν είναι κυρίως αυτό. Το τρομακτικότερο και το πιο ανησυχητικό από όλα είναι ότι οι άνθρωποι αρχίζουν να συνηθίζουν το τέρας αυτό και να φαίνεται σε αυτούς φυσιολογικός αυτός ο τρόπος ζωής. Είναι φρίκη ένας λαός να αποδέχεται τη μοίρα της οριστικής αφάνισής του.
Τριαντάφυλλος Σερμέτης