Πολλοί άνθρωποι έχουν καταλήξει να λειτουργούν μηχανιστικά σε μια κοινωνία μίμησης που συνεχώς κατεβάζει τον πήχη στον χαμηλότερο κοινό παρονομαστή. Με πιο σύγχρονους όρους, μπορούμε να πούμε ότι το να ζεις σε μια τέτοια κοινωνία που χαρακτηρίζεται από μια τέτοια «μαζικοποίηση» οδηγεί σε μια εκτεταμένη «απόγνωση» που έρχεται στο προσκήνιο ως έλλειψη πνεύματος, άρνησης και περιφρόνησης.

Το παραπάνω οφείλεται, εν πολλοίς, στην έλλειψη αυθεντικότητας. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε σταματήσει να είμαστε πιστοί στην αναπόφευκτη ένταση που υπάρχει στον πυρήνα του ανθρώπινου εαυτού. Αυτό θα επιτυγχανόταν αν αναγνωριζόταν με σαφήνεια η θεμελιώδης ακαθοριστία της ανθρώπινης κατάστασης. Η αυθεντικότητα συνίσταται στο να έχουμε μια αληθινή και ξεκάθαρη συνείδηση της κατάστασης και στην ανάληψη των ευθυνών και των κινδύνων που εμπεριέχει αυτή στην αποδοχή της.

Ο αυθεντικός εαυτός δεν διαφθείρεται από τις πιέσεις, την ανταγωνιστικότητα και τη συμμόρφωση στη σύγχρονη δημόσια ζωή.

Το να είσαι αυθεντικός σημαίνει να είσαι ξεκάθαρος σχετικά με τα πιο βασικά συναισθήματα, τις επιθυμίες και τις πεποιθήσεις σου και να εκφράζεις ανοιχτά τη θέση σου στον δημόσιο χώρο. Αυτή η ικανότητα είναι ακριβώς το χαρακτηριστικό ενός ανθρώπου που μπορεί να είναι αποτελεσματικός ως μέλος μιας δημοκρατικής κοινωνίας. Να έχει τη δυνατότητα ώστε οι επιθυμίες και οι πεποιθήσεις του να εκφράζονται ανοιχτά στη δημόσια σκηνή.

Η χαμένη αυθεντικότητα οδηγεί αναπότρεπτα σε κοινωνιοπαθείς και εγωπαθείς συμπεριφορές, κατευθύνοντας τις σύγχρονες κοινωνίες σε κενά νοημάτων και σε δυστοπικές μηδενικές αξίες.

Τριαντάφυλλος Σερμέτης