Αισθητά λείπει το μεγαλείο και για αυτόν τον λόγο δεν μπορούμε να είμαστε δημιουργικοί. Αναλωνόμαστε σε αρνητισμούς, υστερικές κραυγές, ψεύτικους λόγους. Τα κοινωνικά δίκτυα φανερώνουν τις νευρώσεις μας και αποτελούν το μέσο για να ξεθυμάνει η οργή και το στερητικό απωθημένο. Όλα αυτά πολύ απέχουν από το μεγαλείο της θετικής δημιουργίας. Ειλικρινά απορώ πώς μέσα σε τέτοια ατομικά και κοινωνικά συντρίμμια αποζητούμε να βρούμε το υπέροχο, το υψηλό, τους ήρωες μέσα στην ελληνική κοινωνία; Μάλλον σκιρτήματα ζωής θα είναι.

Ένα θραύσμα η σημερινή Ελλάδα, στραπατσαρισμένη, ανελλήνιστη, πτωχοδρομική, είναι αδύνατον να γεννήσει ήρωες πραγματικούς. Ελλείψει ηρώων ονομάζει ήρωες μόνο εκείνους που πράττουν αυτονόητες πράξεις ήθους. Αδυνατεί να παράξει πρωτότυπες και σοβαρές σκέψεις που να είναι αθόρυβες και ουσιαστικές, παρά μόνον αντίγραφα κάκιστης ποιότητας, γλυκανάλατες παρλάτες ρασοφόρων και μη, για νήπια. Αδυνατεί να παράξει σκέψεις που να είναι υπεράνω της μικρότητας, της ιδιοτέλειας, της γελοίας κατασκευής μικρο-ιδεολογημάτων για τα χρήσιμα ηλίθια κομματόσκυλα και τον καριερισμό ακαδημαϊκών σαλτιμπάγκων και εγωπαθών νάρκισσων. Αδυνατεί να παράξει ανθρώπους που να έχουν απέραντη αγωνία για τον άνθρωπο, για την κοινωνία, για την αλήθεια.

Έχω πάψει να τους αναζητώ πια αυτούς τους ανθρώπους μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό της εξαθλίωσης και της εξηλιθίωσης.

Η Ελλάδα πεθαίνει! Ναι, πεθαίνει.

Τριαντάφυλλος Σερμέτης