Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησής μου και επειδή πολλοί φίλοι με ρωτούν για την τελευταία φράση ότι «ο έρωτας είναι επικίνδυνος», ως μια φράση διφορούμενη και παράδοξη, οφείλω να τη διευκρινίσω. Όταν σε μια κοινωνία προωθείται ασύστολα ό,τι είναι ανέραστο, είτε με την υπερπροβολή της σεξουαλικότητας είτε με την ενοχοποίηση της γενετήσιας ορμής, τούτο ποτέ δε γίνεται χωρίς συγκεκριμένο στόχο. Γιατί άραγε, θα αναρωτηθεί κάποιος. Για τον απλούστατο λόγο ότι ο έρωτας αληθεύει τις σχέσεις και ελευθερώνει, δημιουργώντας συναισθήματα (επ)ανάστασης. Η πανδημία, τον τελευταίο χρόνο, με την απαγόρευση της αφής, έχοντας ως συνέπεια και την «απαγόρευση» της όσφρησης και της γεύσης, όχι απλά δημιουργεί ανέραστους ανθρώπους, αλλά απανθρωποποιεί στον μέγιστο βαθμό, με συνέπεια ο φόβος να διαχέεται σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής. Είναι βέβαιο ότι μια ανέραστη κοινωνία είναι αδύναμη και παράλυτη μπροστά σε οποιαδήποτε κυρίαρχη δύναμη. Για αυτούς τους λόγους, λοιπόν, ο έρωτας είναι επικίνδυνος.

Τριαντάφυλλος Σερμέτης