Το να μιλάς είναι σπουδαίο. Το να σιωπάς, όμως, είναι σπουδαιότερο. Τα λόγια ζουν μέσα στον χρόνο, η σιωπή ζει στην αιωνιότητα. Στης σιωπής το μέρος οι ψυχές των ανθρώπων πλησιάζουν η μία την άλλη. Όταν δεν θέλουμε να είμαστε σε επαφή με τους άλλους ανθρώπους και επιζητούμε την απόσταση από την πραγματικότητα, τότε θέλουμε τα λόγια. Αν κάποιον δεν θέλουμε να τον γνωρίσουμε, τότε μιλούμε ακατάπαυστα. Είναι ο ασφαλέστερος τρόπος να τον κρατήσουμε μακριά και σε απόσταση από την ψυχή μας. Τον άνθρωπο που αγαπάμε δεν τον σκεφτόμαστε μέσα στα λόγια του, αλλά στις σιωπές του.
Ο άνθρωπος φοβάται τη σιωπή γιατί αυτή προσομοιάζει στον θάνατο. Αυτή είναι, όμως, η παθητική σιωπή. Η ενεργή σιωπή είναι η αληθινή. Ο φόβος της σιωπής των πολλών ανθρώπων, του πλήθους, προκαλεί τριγμούς και στις πιο δυνατές ψυχές. Ένα μεγάλο μέρος της ζωής του ο άνθρωπος το σπαταλά σε λόγια και ομιλίες στις συναντήσεις με άλλους ανθρώπους. Η βουή κυριαρχεί και η σιωπή δεν βασιλεύει. Και αν συναντηθούμε με μια παρέα ανθρώπων και η σιωπή για κάποιον απροσδιόριστο λόγο βασιλεύσει για λίγη ώρα, στο μέλλον θα αποφύγουμε να συναντήσουμε την ίδια παρέα, διότι θα θυμόμαστε τη στιγμή της σιωπής που μας έκανε νιώσουμε αμήχανα στην παρέα αυτή.
Η βουή, οι ομιλίες, ο θόρυβος σε όλες τις εκφάνσεις του δεν βοηθά στη επαφή του ανθρώπου με τον νου και την ψυχή του. Τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και οι τηλεοράσεις είναι οι βουές που εισχωρούν στις πιο ιδιωτικές στιγμές του ανθρώπου, ακόμα και αν είναι μόνος. Η υπερπληροφόρηση δημιουργεί βουή, ακατάσχετη φλυαρία ανούσιων λόγων, οι οποίοι προβάλλονται μέσα από πολύχρωμες εικόνες, ελκυστικές στην όραση, δίνοντας την αίσθηση του φανταχτερού τίποτα. Όλα αυτά δεν αφήνουν τους ανθρώπους στην ησυχία τους για να ανακαλύψουν την αξία της σιωπής τους, να ανακαλύψουν τον πυρήνα της ψυχή τους.
Οι διάσπαρτοι άνθρωποι που ζουν στις σιωπές τους φανερώνουν τα σοφά τους λόγια. Αυτοί αποτελούν τη συνείδηση της ανθρωπότητας και δεν θα είναι αυτοί ποτέ η πρώτη είδηση και το παράδειγμα του κόσμου τούτου. Η σιωπή τους διαιωνίζει το νόημα του πόνου, του έρωτα και του θανάτου. Μόλις τα χείλη σταματούν να κινούνται οι ψυχές ανασταίνονται και ενεργούν στη ζωή και τα λόγια τα σοφά μέσα από τις σιωπές εμβαπτίζονται.
Σιωπήστε για λίγο άνθρωποι να αφουγκραστείτε τις υποδουλωμένες ψυχές σας στη βουή του κόσμου και στην αποπροσανατολιστική φλυαρία. Σιωπήστε αν θέλετε να αγαπήσετε, αν θέλετε να ερωτευτείτε, αν θέλετε κοινωνική δικαιοσύνη. Σιωπήστε αν θέλετε να ενώσετε τον θρυμματισμένο εαυτό σας, αν θέλετε να ενώσετε τη θρυμματισμένη κοινωνία. Σιωπήστε αν θέλετε τα ατομικά σας δικαιώματα και τα ατομικά σας Εγώ να γίνουν κοινωνικά δικαιώματα και το Εγώ σας να γίνει Εμείς.
Σιωπήστε για να ακουστείτε!
Τριαντάφυλλος Σερμέτης
Δρ. Φιλοσοφίας - Συγγραφέας