Του Τριαντάφυλλου Σερμέτη
Το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών ανέδειξε εμφατικά ότι εκείνο που κυριάρχησε στον λαό δεν ήταν τη φορά αυτή το παραδοσιακό δίλημμα ανάμεσα στη δεξιά και στην αριστερά, αλλά κάτι πολύ βαθύτερο, υπαρξιακής υφής, που ταλαντεύεται ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα. Οι δύο αυτές έννοιες ενέχουν αφεαυτού τις έννοιες της ηθικής ή της ανηθικότητας, της εντιμότητας ή της ανεντιμότητας, της αλαζονείας ή της ταπεινότητας. Η διαρκής διαστρέβλωση της πραγματικότητας είναι η διαστρέβλωση της αλήθειας και ουσιαστικά πρόκειται περί ψεύδους.Η σχετικοποίηση της αλήθειας οδηγεί αναπόφευκτα στον μηδενισμό και στην ατομική περιχαράκωση του ανθρώπου, στο α-νόητο της ζωής. Η αμφισβήτηση για τη δυνατότητα της απόλυτης αλήθειας συνεπάγεται την εκμετάλλευσή της από τον πολιτικό λόγο για την επιβολή της κυριαρχικότητας. Η συνέπεια της απόκρυψης της αλήθειας είναι η ενοχή· το αποτέλεσμα της ενοχής εκχέεται προς δύο κατευθύνσεις: η μια κατεύθυνση οδηγεί στην επιθετικότητα και η άλλη προς την αλαζονεία και την έπαρση, προκειμένου να αποκρύπτεται το ψεύδος.Σε κάθε χρονική στιγμή αντιπαρατίθεται πάντα η αλήθεια με μια αναλήθεια και η αίσθηση της ανεπάρκειας οδηγεί αναπόφευκτα σε μια υπέρβαση, προκειμένου να αναδυθεί μια βαθύτερη αλήθεια·ο φόβος και ο τρόμος της αποτυχίας, η αίσθηση της ενοχής και η συνείδηση της ανεντιμότητας. Έτσι εξηγείται το σχιζοειδές του πράγματος, να λαμβάνεται δηλαδή μια πολιτική απόφαση εις βάρος του λαού και ταυτόχρονα εκείνοι που λαμβάνουν την απόφαση να καλούν τον λαό να αντιδράσει σε αυτή. Τούτο αποτελεί διάσπαση της προσωπικότητας σε μια αλήθεια και μια αναλήθεια,που ανάγεται οπωσδήποτε στο ψυχαναλυτικό πεδίο.
Ο ελληνικός λαός το 2015 ψήφισε με γνώμονα το ότι θα διέφευγε από το ψεύδος και την αγυρτεία, καθώς η αριστερά ευαγγελιζόταν το ηθικό πλεονέκτημα που είχε από τους αγώνες του παρελθόντος. Για αυτόν τον λόγο δοκίμασε ανθρώπους που δεν τους είχε εμπιστευτεί ποτέ. Όμως, το διαρκές ψέμα, η κυνικότητα και ο αμοραλισμός οδήγησαν αναπόφευκτα στην αίσθηση της προδοσίας του συναισθήματος. Έτσι,ο λαός τους τιμώρησε ψηφίζοντας όχι κόμματα της αριστεράς αλλά εκείνους που γνωρίζει, διότι η αριστερά στη συνείδηση του λαού έγινε συνώνυμο των παραπάνω ιδιοτήτων. Καταλαβαίνει ποιους έχει να αντιμετωπίσει καιαυτό αποτελεί παράδοξο κριτήριο της επιλογής του, έστω και αν έχει απόλυτη γνώση ότι θα εφαρμοστούν πολιτικές εναντίον του· επιθυμεί όμως αυτό που δεν του αποκρύπτεται και τούτο είναι καίριο.
Τους κυβερνώντες τους απογύμνωσε η αλαζονεία που επέδειξαν σε αντίθετες απόψεις, τους απογύμνωσε το ψέμα για τα μνημόνια, τους απογύμνωσε η κοροϊδία του δημοψηφίσματος, τους απογύμνωσε η πιο φιλοαμερικανική στάση που έχει επιδείξει ελληνική κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια,τους απογύμνωσε η κυνικότητα στο «Μακεδονικό»,τους απογύμνωσε η ανηθικότητα και η ανεντιμότητα εφαρμόζοντας ακραία φιλελεύθερη πολιτική,τους απογύμνωσε ο αμοραλισμόςμε την καταστροφική φωτιά, τους απογύμνωσε η ιδιοτελής επιλογή στελεχών-ρεταλιών από όλα τα κόμματα για να παραμείνουν στην εξουσία,παραδίνοντάς τουςέτσι ολοκληρωτικά στη χλεύη και στη γενική αποδοκιμασία.
Αυτή τη φορά εκτός από την ηχηρή αποχή, έναμέρος του λαού θέλησεαυτό πουγνωρίζει ότι είναι εναντίον του και τιμώρησε το ασύστολο ψεύδος.