Αυτό που μας κάνει ανθρώπους είναι η πραγματική ζωή που καταλαμβάνει πραγματικό χώρο και χρόνο. Η ζωντανή γλώσσα είναι ο φορέας των ιδανικών και των ουτοπιών. Δίχως αυτά θα έχουμε το τέλος του ανθρώπου. Και για αυτό απορρίπτω τις φιλοδοξίες όσων υποστηρίζουν ότι ο ψηφιακός κόσμος είναι αναπόφευκτος και ότι οδηγούμαστε ταχύτατα στον ψηφιακό άνθρωπο ή μετάνθρωπο που θα έχει συμβολική ή δυαδική γλώσσα. Διότι απλά δεν θα υπάρχει άνθρωπος, ως ζώσα ψυχή, για να μπορέσει να υπάρξει ψηφιακός άνθρωπος.
Δεν υφίσταται ζήτημα δαιμονοποίησης της ψηφιακής κουλτούρας, αλλά αν θέλουμε να σταματήσουμε να παίζουμε τους μαθητευόμενους μάγους, πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά, από εδώ και πέρα με την επιτάχυνση της τεχνολογίας λόγω covid, τις ψηφιακές χρήσεις, αν δεν θέλουμε το τέλος του ανθρώπου.
Τριαντάφυλλος Σερμέτης