Το χρυσοκίτρινο φως του Σεπτεμβρίου, κείται ανάμεσα στο σκληρό φως του καλοκαιριού και το επερχόμενο θολό φως του χειμώνα. Η συνείδηση αυτού του φωτός δημιουργεί συναισθήματα, νοσταλγίας, ενέργειας και μελλοντικών στόχων. Η συνεχιζόμενη πανδημία, η επιθετικότητα των γειτόνων και η οικονομική δυσπραγία ξεθωριάζουν στη συνείδηση πολλών, επιλέγοντας να αποποιούνται τα σκιώδη επερχόμενα. Ίσως και να έχουν δίκιο. Ποιός το γνωρίζει; Όταν όμως το ψέμα μοιάζει τόσο πολύ με την αλήθεια, ποιός μπορεί να είναι ευτυχισμένος;
τριαντάφυλλος Σερμέτης